الف- صحیح است. ب- اگر بزرگترهای فامیل ازدواج را به مصلحت دختر بدانند عقد صحیح است.
چنانچه عقد دوم در باقیمانده عقد اول بوده اشکال داشته و باید دو مرتبه صیغه آن را جاری کنند و لزومی ندارد پدر را از این قضیه مطلع کنند.
اگر اجازه پدر مشروط به این مبلغ بوده عقد مذکور جایز نیست اما اگر مشروط نبوده و تنها ذهنیت او بوده عقد با مقدار مهریه که دختر و پسر تعیین کرده اند صحیح است.
اذن پدر شرط واقعی است و لذا عقد باطل است و اگر علم داشتند نامشروع است و تنها در صورت عدم علم و تصور به حلال بودن حلال‌زاده است.
هرگاه مصلحت دختر ایجاب کنند می توانند عقد موقت برای آنها بخوانند.
چنانچه به تصديق بزرگترهای فاميل خواستگار كفو متناسب دختر باشد و پدر دختر بدون دليل معقول مخالفت كند، اذن او ساقط است و آنها می‌توانند باهم ازدواج كنند. هرچند شايسته است در صورت امكان رضايت پدر دختر جلب شود.
ولایت پدر قابل تفویض به دیگری نیست، ولی می‌تواند در صورت مصلحت دختر به دیگری وکالت بدهد.
ازدواج اول او باطل بوده و اگر نزدیکی صورت نگرفته عقد دائم صحیح است.
اگر سن دختر کم بوده و اقدام به عقد بدون اجازه پدر کرده عقد اول باطل است و می تواند با فرد دوم ازدواج کند.
احتیاط واجب آن است که از پدر دختر تحقیق و سوال کند
درصورتی‌که دختر سن کمی نداشته و دارای رشد کافی عقلی و جسمی بوده و قدرت تشخیص مصالح خود را داشته باشد چنانچه مفسده‌ای پیش نیاید، ازدواج با او بدون اذن پدر مانعی ندارد و منظور از باکره دختري است که قبلاً ازدواج صحیح (و لو مطابق اعتقاد خودشان) نکرده باشد، خواه عضو بکارت موجود باشد، يا نه.
در صورتی که عقد مزبور جدی بوده باشد نه صوری، اشکالی ندارد.
