احتیاط آن است که آنها باهم ازدواج نکنند ولی اگر ازدواج کردند سقط‌جنین جایز نیست.
کسى را نمی‌توان مجبور به ازدواج کرد ولى توصیه و ارشاد آنها بلامانع است، همچنین در مواردى که قاضى می‌تواند عفو کند و از اجراى حدّ صرف‌نظر کند حق دارد عفو کردن را مشروط به ازدواج آنها نماید، البته اگر زن شوهردار بوده است احتیاط واجب این است که بعد از طلاق ازدواج نکنند.
نمی‌تواند با او زندگى کند و ازدواجش باطل است.
اگر «طواف نساء» را ترک کند، خواه از روى عمد باشد، یا جهالت، یا فراموشى عمره مفرده او باطل نیست و کفّاره هم ندارد ولى همسر بر او حرام است تا بازگردد و طواف کند و اگر بازگشت ممکن نیست، یا مشکل است، نایب بگیرد و بعدازآنجام این عمل عقد ازدواج را تکرار کند.
ازدواج زانیه بازانی اشکالی ندارد ولي احتياط واجب آن است که زانیه يک حيض استبراء کند. (يعني بعد از رابطه نامشروع صبر کند تا یک‌بار حيض شده و پاک شود و بعدازآن ازدواج نمايد.) اما اگر زانیه شوهرداری بنابر احتیاط واجب، حرام ابد شده و نمی‌تواند بعد از طلاق بازانی ازدواج کند.
در فرض سؤال باید از شوهرش جدا شود و نیازی به طلاق نیست.
بنا بر احتیاط واجب هیچ‌کدام (عقد دائم یا موقّت) جایز نیست.
در صورتی که همسر اول در قید حیات است کسانی که میدانند باید اطلاع دهند.
اکنون باید از آن جدا شود هر چند در ظاهر با هم زندگی کنند ولی فرزندان آنها حلال زاده اند چون اطلاع نداشتند.
اگر در فامیل، یک نفر مرتکب خطایى شود، تمام آن فامیل بد نمی‌شوند. اگر واقعاً خانواده آن دختر خانواده خوبى هستند، ازدواج با او مانعى ندارد.
