قبول اقرار به نسب برای تعلق ارث
در خصوص اقرار به نسب اگر تحقّق نسب بر حسب عادت ممكن باشد، و كسى كه نسب او اقرار شده نيز تصديق كند و این در حالتی باشد كه مقرّ، ورثه مشهور و معلومى نداشته باشد، آيا چنين اقرارى موجب توارث مىشود؟ و در صورتى كه مقر دارای ورثه باشد و اقرار، وارثى را از ارث محروم نكند، آيا اقرار مقرّ به با تحقّق شرايط، مقبول است؟ و یا وجود ورثه، مانع از اقرارى است كه موجب توارث بين مقرّ و مقرّ به شود؟
در اين موارد اقرار مقبول است؛ ولى اگر پاى وارث ديگرى در ميان باشد، تنها در مورد سهم اقراركننده پذيرفته مىشود؛ و از سهم ساير ورثه چيزى كاسته نمىشود.
