کفایت صدق قرائت صحیح در عرف عرب
در مورد تجويد و قرائت قرآن اساتيد بزرگوار تجويد، در غير حروف استعلاء و راء مفخّمه و لام جلاله ماقبل مفتوح و ماقبل مضموم، الفها را با اِماله می‌خوانند كه صدايى بين الف و فتحه است. مثلاً در مالک یوم‌الدین یک‌بارمیم مالك را با فتحه مَلِک می‌خوانند كه به معناى پادشاه است و یک‌بار با الف اِماله شده می‌خوانند كه معناى وسیع‌تری دارد، يا لفظ عالمين و يا ايّاک نعبد وايّاک نستعين را نيز با اماله می‌خوانند كه اين خود لهجه عربى است درحالی‌که بعضى از اساتيد جلسات آموزش تجويد می‌فرمایند: سوره حمد در نماز از اين قاعده مستثناست و الف‌های كلمات سوره حمد را نبايد با اماله خواند. نظر حضرت‌عالی در اين زمينه چيست؟
همين اندازه كه در عرف عرب صدق قرائت صحيح كند كافى است.
