مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

خون‌های بسیار کم در شیر و یا خون دردهان مانند خون‌های باقیمانده در ذبیحه نجس نیست ولی خوردن آن حرام است و خوردن آن چنانچه خودبه‌خود مستهلک شود مانعی ندارد ولی اگر به‌قصد خوردن خون آن را مستهلک کنیم، مصداق تعمد در خوردن خون و حرام است.

هرگاه روزه ماه رمضان را عمداً یا به‌واسطه عذرى نگيرد و تا رمضان آينده عمداً قضاى آن را بجا نياورد درحالی‌که عذرش برطرف شده، بايد بعداً روزه را قضا كند و براى هرروز يك مد طعام كفّاره بدهد، همچنين اگر در قضاى روزه كوتاهى كند تا وقت تنگ شود و در تنگى وقت عذرى پيدا كند، بايد بعداً هم قضا به‌جا آورد و هم كفّاره دهد، امّا اگر كوتاهى نكرده و اتفاقاً در تنگى وقت عذرى پیداشده فقط قضا لازم است.

درصورتی‌که بيمار در شرايط خطرناكى باشد و اولياى مريض او را به طبيب بسپارند كه از او مراقبت كند و طرفين يا خصوص طبيب بداند كه اگر از بيمار غفلت كند، خطرى بيمار را تهديد می‌کند، چنانچه طبيب اين مسئوليت را پذيرفته باشد و ازآنجام‌وظیفه تخلّف نمايد، در برابر نتيجه آن مسئول است؛ و اگر عمداً و به‌قصد زيان رساندن به مريض اين كار را كرده باشد، قتل عمد، يا جرح عمد محسوب می‌شود، در غير اين صورت، شبه عمد است.

اگر بازگشت به ميقات ممكن نيست، بايد از أدنى الحل (مانند تنعيم) محرم شود؛ مگر این‌که ترك احرام از ميقات بدون عذر باشد، كه در اين صورت نمى‌تواند حج بجا آورد. هرچند احتياط مستحب آن است كه از ادنى الحل يا هر جا كه مى‌تواند محرم شود و اعمال حج را بجا آورد و سال آينده دوباره به حج برود.

اگر گرفتن ناخن از روى عمد باشد، كفّاره گرفتن هر ناخن يك مد طعام (حدود 750 گرم) است؛ و هرگاه تمام ناخن دست‌ها را بگيرد، كفّاره آن يك گوسفند است. همچنين اگر تمام ناخن‌های دست‌وپا را در يك مجلس بگيرد، كفّاره آن يك گوسفند است؛ امّا اگر ناخن دست‌ها را در يك مجلس و ناخن پاها را در مجلس ديگر بگيرد، كفّاره آن دو گوسفند است.

هرگاه شخصى عمداً از داخل حجر اسماعيل طواف كند، حكم ابطال عمدى طواف را دارد که در ابتدای مسائل طواف حكم آن گذشت. (اگر كسى طواف را عمداً ترك كند و تا زمانى كه وقت آن باقى است بجا نياورد، عمره او باطل مى‌شود؛ چه عالم به مسئله باشد و چه جاهل و احتياط آن است كه چنين شخصى «حج اِفراد» بجا آورد و عمره را پس از حج انجام دهد و حجش را در سال بعد نيز اعاده نمايد.)

اگر بدون عذر طواف را قطع كرد و كارى كه منافات با طواف داشت انجام داد، مثل این‌که فاصله زيادى انداخت و موالات عرفيّه از بين رفت، احتياط آن است كه اگر سه شوط و نيم بجا آورده طواف را اتمام و سپس اعاده نمايد؛ ولى مانعى ندارد از آغاز طواف را از سر بگيرد.

هرگاه كسى از روى عمد نماز طواف را ترك كند، بايد برگردد و بجا آورد، ولى اگر به‌موقع بجا نياورد، حج او باطل نيست؛ بلكه فقط گناه كرده و بايد آن را جبران کند.

كسى كه طواف عمره تمتّع را عمداً ترك كند تا وقت وقوف به «عرفات» تنگ شود، احتياط واجب آن است كه نيّت حج اِفراد كند و پس از حج، عمره مفرده به‌جا آورد و سال بعد حج تمتّع را اعاده نمايد.

هرگاه طواف را از روى عمد بيش از هفت دور به‌جا آورد طواف او باطل است؛ خواه از اوّل قصد زيادى داشته باشد، يا بعد از اتمام هفت دور قصد كند كه چيزى بر آن اضافه نمايد و خواه زيادى به‌اندازه يك دور باشد، يا كمتر، يا بيشتر؛ امّا اگر مقدار اضافى را به‌قصد طواف به‌جا نياورد، مثل این‌که در اوّل كار يك دور با جمعیت حركت مى‌كند تا به طواف آشنا شود، سپس هنگامی‌که مقابل «حجرالأسود» رسيد قصد طواف مى‌كند، اين كار ضررى ندارد، همچنين اگر بعد از تمام شدن هفت دور براثر كثرت جمعیت نتواند فوراً از دايره طواف خارج شود، مانعى ندارد مقدارى با مردم بدون قصد طواف ادامه دهد و بعد خارج شود.

هرگاه كسى عمداً تمام هفت دور سعى، يا قسمتى از آن را ترك كند، اگر در عمره تمتّع بوده باشد و نتواند قبل از وقوف به عرفات آن را جبران نمايد، احتياط واجب آن است كه حج خود را مبدّل به حج اِفراد كند؛ يعنى نيّت حج اِفراد كند و اعمال حج را تمام نمايد و سال آينده نيز حج تمتّع را اعاده كند.

هرگاه كسى عمداً تمام هفت دور سعى، يا قسمتى از آن را ترك كند اگر در عمره مفرده است اعمال مترتبه او باطل و بر احرام باقى است تا آن‌ها را بجا آورد.