مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

1- در تعلق نفقه احتیاط این است که هر دو تمکین انجام شود.‌ 2-در مورد نفقه وحدت مطلوب است.‌ 3- نفقه بر اساس تمکین تسهیم نمی شود، اگر در عرف زن را غیر متمکنه بدانند مطلقا نفقه ندارد هر چند بعضی از انواع تمکین را انجام دهد.‌

با توجه به اینکه در عرف، این مساله به صورت یک شرط ضمن عقد در آمده تا زمانی که زن در خانه پدر است و به خانه شوهر نیامده نفقه ای بر عهده او نیست مگر اینکه پدر نپردازد ولی در صورتی که زمان آن بیشتر از حد معمول و متعارف باشد پرداخت نفقه بر عهده شوهر است.‌

از بابت تمکین نمی تواند پولی بگیرد ولی بر مرد لازم است نفقه متعارف و در حد شأن و مهریه او را بپردازد.‌

طلاق مزبور شرعا باطل است.‌

درصورتی‌که یقین به باطل شدن روزه شوهر ندارد باید تمکین نماید.

درصورتی‌که دخول نشده است حق حبس ساقط نمی‌شود.

چنانچه درمان او نیاز به همبستر شدن با زوجه دارد، در صورت عدم تمکین زوجه، باید مدّت تمکین تجدید شود.

مرد وظیفه دارد شرعاً نفقه همسر را بپردازد و بهتر است با زبان خوش و با مهربانی و ملایمت وی را نصیحت نمایید.

اولاً زن حق دارد قبل از تمکین، مطالبه مهر کند، حتّى اگر شوهر قدرت پرداخت مهریه را نداشته باشد.ثانیاً اگر شوهر مهر ندارد باید نفقه را بدهد.ثالثاً: اگر این امر مدّت‌ها ادامه ‌یابد و باعث ضرر و زیان زوجه یا عسر و حرج شدید او شود حاکم شرع مرد را وادار به طلاق می‌کند و اگر طلاق نداد حاکم شرع طلاق می‌دهد و نصف مهر بر ذمّه زوج می‌ماند تا وقتی‌که قدرت پرداخت پیدا کند.

در دوران عقد بستگى قول منكر تمكين خاص مقدّم است.

درصورتی‌که وقت طولانی نباشد مانعی ندارد.

پرداختن نفقه وظیفه‌ای است و تمکین وظیفه‌ای دیگر و تمکین مشروط به پرداخت نفقه نیست، احتیاط واجب آن است که زن از تمکین خوددارى نکند ولى می‌تواند با اجازه حاکم شرع از اموال او به مقدار نفقه خود بردارد.