لازم نیست سؤال نمایید و می‌توانید حمل به صحت نمایید.
وقت مخصوص نماز ظهر از اوّل ظهر است تا موقعى كه به‌اندازه خواندن نماز ظهر بگذرد و هرکس به‌اندازه‌ی حال خود باید رعایت نماید مثلاً شخص مسافر به‌اندازه دو رکعت وقت مخصوص نماز ظهر برای او است.
وقت مخصوص نماز عصر موقعى است كه به‌اندازه خواندن يك نماز به غروب باقی‌مانده باشد.
وقت مخصوص و مشترك براى اشخاص فرق می‌کند مثلاً براى مسافر در مورد نماز ظهر و عصر و عشا به‌اندازه دو ركعت است و براى حاضر به‌اندازه خواندن چهار رکعت.
امام‌جمعه نبايد مسافر باشد (بنا بر احتياط واجب) ولي مأمومین (غير از 4 نفر اصلي) می‌توانند مسافر باشند؛ و اگر امام‌جمعه تصميم داشته باشد در منطقه‌ای حداقل يک سال زندگي کند و يا حداقل 3 روز در هفته آنجا باشد يا رفت‌وآمد کند، آن محل در حکم وطن اوست و يا کثيرالسفر خواهد بود که در هردو صورت نمازش کامل است.
برای کسانی که مقلد ما هستند اقتدا به او اشکال دارد.
مسافر می‌تواند در نماز جمعه شرکت کند و نماز او مجزى است ولى تنها استماع دو خطبه کافى نیست و باید دو رکعت نماز جمعه را بخواند و مسافرین بنا بر احتیاط واجب به‌تنهایی (بدون شرکت غیر مسافرین) نمی‌توانند نماز جمعه تشکیل دهند; بلکه باید نماز ظهر بخوانند. مسافر نمی‌تواند مکمّل عدد لازم (5 نفر) باشد، ولى اگر مسافرین قصد اقامه (ده روز یا بیشتر) بنمایند می‌توانند نماز جمعه تشکیل دهند.
امامت مسافر برای نماز عیدین مانعی ندارد.
آن مقدار که یقین دارد در وطن بوده تمام می‌خواند و آن مقدار که یقین دارد در سفر بوده شکسته می‌خواند و در مقدار مشکوک جمع بین قصر و اتمام می‌کند، یعنى به آن مقدار، هم نماز تمام و هم نماز قصر بجا می‌آورد.
تفاوت این دو روشن است؛ در نماز جماعت عدالت امام شرط است و در فرض سؤال امام به فتوای مرجعش کار خلافی انجام نداده است و عدالت او باقی است. ولی در مورد نماز قصر و اتمام، کسی که به عقیده مأموم نماز را برخلاف وظیفه می‌خواند نمازش باطل است هرچند شرعاً گناهی نکرده است.
