حکم وضوگرفتن با آب غصبی بر اثر فراموشی
اگر در اثر فراموشی با آب غصبی وضو بگیرد حکمش چیست؟
هرگاه فراموش كند آب غصبى است و با آن وضو بگيرد وضويش صحيح است، مگر اين كه خودش آب را غصب كرده باشد كه در اين صورت اشكال دارد.
هرگاه فراموش كند آب غصبى است و با آن وضو بگيرد وضويش صحيح است، مگر اين كه خودش آب را غصب كرده باشد كه در اين صورت اشكال دارد.
ناسیه به زنى گفته می شود كه عادت خود را فراموش كرده است.
اگر ده روز يا كمتر خون ببيند همه اش حيض است و اگر بيشتر از ده روز ببيند، بايد روزهايى كه خون او نشانه حيض دارد حيض قرار دهد (به شرط اين كه كمتر از سه روز و بيشتر از ده روز نباشد) و اگر بيشتر باشد، يا همه روزها را يك جور ديده، احتياط واجب آن است كه هفت روز اوّل را حيض قرار دهد و بقيّه را استحاضه.
اگر در نماز عيد يك سجده يا تشهد را فراموش كند احتياط واجب آن است كه بعد از نماز آن را بهجا آورد.
در بسیارى از موارد تنجّز حکم کافى است، مانند کسى که خواب میماند و نمازش قضا میشود، یا فراموش میکند، یا در غفلت میماند.
باید نماز را (به نیت صاحب وجه اصلی) بخواند و اگر توانایی ندارد به دیگری بدهد تا آن نماز را بخواند.
هرگاه نجس بودن چیزى را فراموش کند و بدن یا لباسش با رطوبت به آن ملاقات کند و نماز بخواند بعد یادش بیاید نماز او صحیح است، همچنین اگر بدنش با رطوبت به چیزى که نجس بودن آن را فراموش کرده ملاقات کند و بدون آنکه خود را آب بکشد، غسل کند، غسل و نمازش صحیح است.
اگر متوجه نشود نماز هر دو صحیح است و اگر متوجه شود و با اشاره و امثال آن نتواند امام را متوجه کند نماز را ادامه میدهد و بعداً بنا پراحتیاط واجب اعاده میکند.
اگر مسافر حکم را فراموش نماید و نماز را تمام بخواند نماز او باطل است و اگر در وقت اطلاع پیدا کرد باید نماز را اعاده نماید و اگر بعد از وقت بود، نماز را قضا نماید.
هرگاه فراموش كند كه مسافر است و نماز را تمام بخواند چنانچه در وقت يادش بيايد بايد شكسته بهجا آورد و اگر بعد از وقت متوجّه شود قضا ندارد.
به مقداری که یقین پیدا میکند اضافه نماید.
هرگاه سجده را فراموش كند اگر پيش از ركوع ركعت بعد يادش بيايد بايد بنشيند و سجده را بخواند و دوباره برخيزد و از نو تسبيحات را بخواند، امّا اگر در ركوع يا بعدازآن يادش بيايد نمازش صحيح است و برگشتن واجب نيست و باید قضای آن را بعد از نماز بهجا آورد.