چگونگی نيّت غسل واجب و مستحب
طریقه نیّت کردن برای غسل واجب یا مستحب چگونه می باشد؟
هنگام غسل کردن لازم نیست نیّت واجب یا مستحب کند، همین اندازه که به قصد قربت و اطاعت فرمان خدا انجام دهد کافى است.
هنگام غسل کردن لازم نیست نیّت واجب یا مستحب کند، همین اندازه که به قصد قربت و اطاعت فرمان خدا انجام دهد کافى است.
چند غسل واجب، یا واجب و مستحب را می توان با یک نیّت انجام داد، یعنى یک غسل کند به نیّت جنابت و حیض و مسّ میّت و غسل جمعه و مانند آن و از همه کفایت می کند.
غسل را خواه واجب باشد يا مستحب، به دو صورت مى توان انجام داد: ترتیبی و ارتماسی.
غسل ترتيبي به اين صورت است که بعد از نيت، نخست سروگردن، سپس نيمه راست و پس از آن نيمه چپ را می شوید و رعايت اين ترتيب، مستحب است. بنابراين اگر همه بدن به هر صورتي شسته شود غسل صحيح است، هر چند توصيه ما اين است که در حد توان اين ترتيب را رعايت نمايند و تمام غسلهای واجب و مستحب در عمل با یکدیگر فرقى ندارند مگر در نیّت.
مستحب است، نمازگزار قبل از نمازهاى یومیّه، ابتدا اذان بگوید و بعدازآن اِقامه و سپس نماز را شروع کند و بهتر است حتّى الامكان ترك نشود، مخصوصاً «اقامه».
اذان و اقامه برای قضای نمازهای یومیه مستحب است.
مستحب است در موقع اذان گفتن روبهقبله بايستد و با وضو باشد و صدا را بلند كند و بكشد و بين جملههای آن كمى فاصله دهد و در میان آن حرف نزند.
«یا خَیْرَ الْمَسْوولینَ وَ اَوْسَعَ الْمُعْطینَ اُرْزُقْنِى وَ ارْزُقْ عِیالى مِنْ فَضْلِکَ فَانَّکَ ذُوالْفَضْلِ الْعَظیمِ» یعنى: «اى بهترین کسى که مردم از او حاجت میطلبند و اى بهترین بخشندگان، به من و عیالم از فضل خودت روزى بده که تو داراى فضل عظیمى».
خوب است به رجاء مطلوبیت، امام و خطیب جمعه در زمستان و تابستان، عمامه داشته باشد وردایی بپوشد و خود را بیاراید، تمیزترین لباسهای خود را بپوشد و بوى خوش به کاربرد، بهطوریکه باوقار و سکینه باشد. قبل از خطابه، هنگامیکه مؤذّن اذان میگوید، او بر منبر نشسته باشد تا اذان به پایان برسد و خطبه را آغاز کند. هنگام صعود بر منبر خطابه، روبه روى مردم بایستد و سلام کند و مردم نیز با چهرههای خود از او استقبال کنند و به چیزى از قبیل اسلحه یا عصا تکیه کند.شایسته است امامجمعه، خطیب و بلیغ باشد و بهتناسب اوضاع زمان و مکان سخن گوید و عبارات فصیح و روان به کاربرد. به حوادثى که در سراسر جهان براى مسلمین میگذرد، بخصوص حوادث منطقه خود، آشنا باشد. مصالح اسلام و مسلمین را تشخیص دهد، چنان شجاع باشد که درراه خدا از ملامت و نکوهش احدى بیم به خود راه ندهد. در اظهار حق و ابطال باطل برحسب شرایط زمان و مکان صراحت داشته باشد. امورى از قبیل مواظبت در اوقات نماز و عمل به روش صلحا و اولیاى خدا را که موجب تأثیر کلام او در مردم است، رعایت کند. اعمال او با مواعظ و وعده و وعیدهایش تطبیق نماید. ازآنچه که موجب وهن او و کلامش میشود، حتّى از قبیل پرگویى، شوخى و بیهودهگویی بپرهیزد؛ و همه این امور را تنها براى خداوند رعایت کند و هدفش اعراض از دنیاپرستى و ریاستطلبی که سرسلسله همه گناهان است، باشد.
پابرهنه استحباب ندارد بلکه پوشیدن جوراب مستحب است.