مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

هرگاه از كسى تقليد كند كه اين كار را جايز بداند و از جهات ديگر نيز عادل باشد، مى تواند شاهد قرار گيرد.

در چند صورت می‌تواند مشغول به نماز شود: 1. يقين به داخل شدن وقت پيدا كند یا اگر گمان قوى به دخول وقت از راه‌های ديگر پيدا كند نيز كفايت مى‏كند، خواه از روى ساعت صحيح باشد يا غیر آن.2. يك شخص عادل خبر از ورود وقت دهد. (فرقی بین زن و مرد نیست).3. اذان شخص وقت‏شناس و مورداطمینان نيز كافى است.

براى تعيين قبله راههاى زيادى وجود دارد :اوّل : خود شخص باید كوشش كند تا يقين حاصل نمايد.دوّم : مى تواند به گفته دو شاهد عادل اعتماد نماید و عمل نماید.سوّم : می تواند به يك فرد مورد اطمينان كه از روى نشانه هاى حسّى شهادت مى دهد و يا به قول كسى كه از روى قاعده علمى قبله را مى شناسد و محلّ اطمينان است عمل كند.اگر اين سه راه ممكن نشد بايد به گمانى كه از محراب مسجد مسلمانان يا قبرهاى آنان يا از راههاى ديگر پيدا مى‏شود عمل نمايد.

درصورتی‌که امام جماعت را عادل می‌داند اقتدا به او اشکالى ندارد، ولى درهرحال باید از گناه خود توبه کند و اگر مشکل خاصی ایجاد نمی‌شود از او حلالیت بطلبد.

اگر مأموم بعد از نماز بفهمد كه امام عادل نبوده و يا خدای‌نکرده كافر بوده است يا نمازش باطل بوده، نماز مأموم صحيح است.

كسى كه سابقاً عادل بوده هرگاه شك شود كه بر عدالت باقی‌مانده‏ است يا نه بايد گفت عادل است، مگر اين‏كه يقين به خلاف پيدا شود.

درصورتی‌که ناچار باشد مانعی ندارد.

در صورت فراموشی، نماز صحیح است.

ادامه‌ی نماز را به‌صورت فرادا بخواند.

خود او می‌تواند به‌قصد رجاء (یعنی به امید رسیدن به ثواب) نیت جماعت کند و نماز او و کسانی که به او اقتدا کرده‌اند و او را عادل می‌دانند صحیح است و لزومى ندارد چیزى به مردم بگوید.

هرگاه امام عادل است حمل بر صحت کنید مگر اینکه قرائن خلافی بر شما ظاهر شود.

امام جماعت بايد بالغ و عاقل و عادل و حلال‌زاده و شيعه دوازده‌امامی ‌باشد و قرائت را صحيح بخواند و اگر مأموم مرد است امام هم بايد مرد باشد، ولى امامت زن براى زن مانعى ندارد و هر انسانى حلال‌زاده است خواه مسلمان يا غیرمسلمان، مگر اینکه خلاف آن ثابت شود.