در صورتى که در مسجد نباشد، و نیّت نماز نکنند مانعى ندارد؛ هر چند بظاهر همراه جمعیّت بصورت نماز برخیزند.
ساقط است البته به‌شرط اینکه نماز جماعت در مسجد باشد.
السَّلامُ عَلَيْكَ ايُّهَا النَّبِىُّ وَ رَحْمَةُ الله وَ بَرَكاتُهُ: سلام بر تواى پيغمبر و رحمت خدا و بركات او بر تو باد. السَّلْامُ عَلَيْنا وَ عَلى عِبادِ الله الصَّالِحينَ: سلام بر ما و بر تمام بندگان صالح خدا. السَّلامُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ الله وَ بَرَكاتُهُ: سلام بر شما اى جمعیت نمازگزاران و رحمت و بركات او بر شما باد.
نماز جمعه بايد به جماعت خوانده شود و حداقل جمعیت براى انعقاد جمعه، پنج نفر است (امام‌جمعه و چهار نفر ديگر). ولى اگر هفت نفر و بیشتر باشند، فضیلت نماز جمعه بیشتر خواهد بود.
اگر مأمومى که رکوع رکعت اوّل امام‌جمعه را درک کرده، به علّت کثرت جمعیت، یا غیر آن، نتواند در سجده‌ها با امام همراهى کند، در این صورت اگر بتواند (پس از قیام امام براى رکعت دوّم) سجده‌ها را خود بجا آورده و قبل از رکوع، یا در حین آن به امام ملحق شود نمازش را ادامه دهد، ولى احتیاط واجب در این صورت اعاده نماز به‌صورت ظهر بعد از اتمام نماز جمعه است و الا باید به همان حال باقى بماند تا امام به سجده‌های رکعت دوّم برسد، آنگاه دو سجده را به نیّت سجده‌های رکعت اوّل نماز خود، همراه با امام بجا آورد و سپس رکعت دوّم را فرادا بخواند و نمازش صحیح است.
درجایی كه به‌واسطه احتمال باد و باران يا فشار جمعیت و مانند آن اطمينان ندارد كه بتواند نماز را تمام کند اگر به اميد تمام كردن شروع كند و به مانعى برخورد ننمايد نمازش صحيح است.
در نماز جماعت، یکى از نمازگزار آنکه داراى تقوا و عدالت است پیشاپیش جمعیت می‌ایستد و دیگران در صفوفى منظّم، پشت سر او و هماهنگ با او نماز را بجا می‌آورند. کسى که در این نمازِ دسته‌جمعی، پیشاپیش جمعیت می‌ایستد «امام جماعت» است و کسى که پشتِ سر او، در نماز از او پیروى می‌کند «مأموم» است.
اشکال دارد، البته در مکان‌هایی که ازدحام جمعیت است مانعی ندارد.
این کار براى درک ثواب بیشتر مانعى ندارد، بلکه مستحب است.
اگر كسى در مكان مخصوصى (مثلاً وقتى در میان جمع نماز می‌خواند) زياد شك می‌کند فقط در همان‌جا اعتنا به شک خود نمی‌کند و در بقیه ی موارد به شک خود اعتنا می‌کند.
