مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

روح نماز «حضور قلب» است و سزاوار است ازآنچه مايه پراكندگى حواس می‌شود بپرهيزد، معانى كلمات نماز را بفهمد و در حال نماز به آن توجّه داشته باشد و باحال خضوع و خشوع نماز را انجام دهد، بداند با چه كسى سخن مى‏گويد و خود را در مقابل عظمت و بزرگى خداوند بسيار كوچك ببيند. در حالات معصومين (ع) آمده است به هنگام نماز آن‌چنان غرق ياد خدا مى‏شدند كه از خود بى‏خبر مى‏گشتند تا آنجا كه پيكان تيرى در پاى اميرالمؤمنين على (ع) مانده بود، در حال نماز بيرون آوردند و آن حضرت متوجّه نشد.

اگر در نماز ظاهراً نقصانى نبوده اعاده نکند و با تعقیبات آن را جبران کند.

نمازش باطل نیست، لکن روح نماز توجّه به خداست، باید کوشش کرد حضور قلب حاصل شود.

برای تحصیل حضور قلب رعایت امور زیر لازم است:1 معرفت خداوند بزرگ که مانع توجه به مسائل کم‌اهمیت دنیوی می‌گردد.2 تمرکز حواس و عدم توجّه به مسائل و کارهای پراکنده.3 انتخاب محل مناسب.4 دوری از گناه.5 شناخت فلسفه و معنی نماز.6 انجام مستحبات.7 تمرین و استمرار که شرح بیشتر این مورد را در تفسیر نمونه، جلد 14، اوایل سوره مؤمنون نوشته‌ایم.

مستحب است روزه‌دار نماز مغرب و عشا را پيش از افطار بخواند، ولى اگر حضور قلب ندارد، يا كسى منتظر اوست، بهتر است اوّل افطار كند، امّا به‌قدری كه بتواند نماز را در وقت فضيلت به‌جا آورد.

این مطلب صحت ندارد ولی سعی کنید با توجه به حضور قلب امور مذکور را از حالت عادت خارج کنید.