كسى كه مسائل نماز يا شکيات و سهويّات را نمىداند و احتمال مىدهد در نمازش پيش آيد بايد براى يادگرفتن این‌ها نماز را از اوّل وقت تأخير بيندازد، ولى اگر اطمينان دارد كه می‌تواند نماز را به‌طور كامل تمام كند جايز است در اوّل وقت مشغول نماز شود.
در صورتى ذمّه میت ادا خواهد شد كه اطمينان پيدا شود كه نايب نماز را خوانده است و اگر شك كند كافى نيست.
درجایی كه به‌واسطه احتمال باد و باران يا فشار جمعیت و مانند آن اطمينان ندارد كه بتواند نماز را تمام کند اگر به اميد تمام كردن شروع كند و به مانعى برخورد ننمايد نمازش صحيح است.
چنانچه اطمینان به عدالت او داشته باشند کافى است.
درصورتی‌که از عمل مأمومین اطمینان پیدا کند که حق چیست باید به آن عمل کند.
اگر یقین یا اطمینان از قول او حاصل شود، کافى است و اگر یقین و اطمینان حاصل نشود کفایت نمى کند.
اگر نايب بگويد نماز را خوانده‌ام تنها به گفته او نمی‌توان قناعت كرد مگر اينكه فرد مورداطمینانی باشد.
