مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

چنانچه آن دروغ منشأ ضرر و زیانی شود باید راست بگوید.

اگر یقین داشته باشد که بر اثر خبر دادن او سکته کرده، باید دیه او را بپردازد و اگر مى دانسته که طرف بیمارى قلبى دارد و چنین خبرى براى بیمارى قلبى غالباً کشنده است، بعید نیست حکم قصاص درباره او جارى شود.

دروغ گفتن و دشنام دادن در همه حال حرام است، ولى در حال احرام به‌خصوص نهى شده است؛ يعنى از كارهايى است كه مُحرِم بايد آن را ترك كند، بلكه احتياط واجب آن است كه از اظهار برترى بر ديگران، يا بيان نقص ديگران نسبت به خود، نيز اجتناب كند.

حرمت دروغ، دشنام و تفاخر در حال احرام مطابق بعضى از روايات معصومين: در معنى «فسوق» در این شريفه (فَلا رَفَثَ وَ لا فُسُوقَ وَ لا جِدالَ فىِ الْحَجِّ) جمع است.

شهادت دروغ به هیچ وجه جایز نیست.‌

این حرف مبطل روزه نیست.

نماز صحیح است، البته اگر مهلت تمام نشده است باید اطلاع دهد و صاحب‌خانه حق فسخ دارد.

سفر حرام است و نمازش کامل است.

اگر واقعاً مسئله به‌صورت اهم و مهم درآید و مانند دروغ براى اصلاح ذات البین شود، مانعى ندارد. ولى چون ممکن است این حکم وسیله سوءاستفاده قرار گیرد و به هر بهانه‌ای خبرهاى دروغ منتشر کنند، باید حتّى الإمکان از این کار پرهیز کرد.

ایجاد نشاط مجوّز دروغ گفتن نیست.

لازم است از طریق صداقت و راست‌گویی اخبار را منعکس کنیم و مراقب توطئه مای آن‌ها باشیم و دروغ مای آن‌ها را افشا کنیم و مطمئن باشید دروغ سرانجام فاش و سبب بی‌اعتباری می‌شود.

در صورتی که مرد راضی است فعلا مشکلی ندارند ولی مهریه کامل نباید بگیرد. ‌