پرداخت پول بهجای طعام در کفاره
آیا میتوان در پرداخت کفاره بهجای طعام، پول به فقیر داد تا مصرف نماید؟
پرداخت پول بجای طعام کافی نیست مگر اینکه یقین داشته باشد که فقیر، آن را صرف نان میکند.
پرداخت پول بجای طعام کافی نیست مگر اینکه یقین داشته باشد که فقیر، آن را صرف نان میکند.
مصرف کفارات فقط فقرا و مستمندان هستند و احتیاط واجب آن است که کفاره غیر سادات به سادات داده نشود.
كسى كه براى كفّاره روزه، اطعام شصت فقير را انتخاب كرده بايد به هرکدام يك مد طعام (تقریباً 750 گرم) بدهد و نمیتواند چند مد را به يك نفر بدهد، مگر اينكه دسترسى به شصت فقير پيدا نكند، ولى اگر اطمينان داشته باشد كه فقير طعام را به عيالات خود مىدهد و با آنها میخورد، میتواند براى هر يك از عيالات او، هرچند صغير باشند، يك مد به آن فقير بدهد.
در مورد کفاره عذر، باید یک مد کامل به فقیر پرداخت نمود؛ برای مثال درجایی که سه مد را میخواهد به دو فقیر بدهد باید به یکی 2 مد و به دیگری یک مد بدهد و نمیتوان کفاره 3 مد رابین دو نفر تقسیم نمود و نفري يک و نيم مد بدهد و درجایی که میخواهد نقداً بپردازد نمیتوان 3000 تومان رابین دو نفر تقسیم کند و نفری 1500 تومان بپردازد باید به یکی 1000 و به دیگری 2000 بپردازد و درهرصورت پرداخت پول بجای کفاره کافی نیست مگر اینکه یقین داشته باشد که فقیر، آن را صرف نان میکند.
لازم نيست كفّاره هرروز را به يك فقير بدهد، بلكه میتواند كفّاره چندين روز را به يك نفر بدهد و اگر مقدارى نان دهد كه گندم آن بهاندازه يك مد باشد كافى است.
برنج بهتنهایی کافی است.
در فرض سؤال به تنهائى بنابر احتیاط واجب کفایت نمیکند.
هر زمآنکه توانست بهصورت تدریجی یا یکجا بپردازد و چنانچه به این صورت نیز ممکن نیست به هر مقداری که توان دارد عمل کند و اگر نتواند استغفار كند.
در فرض سؤال درصورتیکه یقین دارد تا رمضان آینده توان قضا کردن روزه را ندارد میتواند کفاره هرروز از ماه رمضان را بعد از همان روز پرداخت نماید.
هرگاه هیچیک از اين سه كار ممكن نشود هرچند «مُد» كه میتواند به فقرا اطعام كند و اگر نتواند بايد 18 روز روزه بگيرد و اگر نتواند هرچند روز كه میتواند بهجا آورد و اگر نتواند استغفار كند و همين اندازه كه در قلب بگويد: «استغفرالله» كافى است و واجب نيست بعداً كه قدرت پيدا كرد كفّاره را بدهد.
در صورتی که خود فرزند مالی دارد بر عهده اوست در غیر این صورت سزاوار است پدر هزینه تحصیل او را ادامه دهد مگر اینکه هنگام عقد شرط کرده باشند بر عهده شوهر است.