اگر خون دردهان بوده باشد موجب بطلان نماز نيست. ولى اگر به‌ظاهر لب به مقدار درهم (یک‌بند انگشت) يا بيشتر رسيده باشد بايد نماز را رها كند و دهان را آب بكشد و سپس آن را اعاده نمايد؛ و اگر كمتر از درهم باشد و با آب دهان آميخته شود و خارج گردد آن‌هم براى نماز اشكال دارد.
در مواردى كه نجس بودن لباس نمازگزار بخشوده شده، در لباس احرام نيز بخشوده شده است؛ ولى در طواف بخشوده نيست.
بدن و لباس طواف كننده (خواه در طواف واجب، يا مستحب) بايد از هر نجاستى پاك باشد؛ حتّى بعضى از نجاسات كه در نماز بخشوده شده (مانند خون كمتر از یک‌درهم) در طواف بخشوده نيست، ولى در مورد خون زخم‌ها، اگر شستن آن باعث مشقّت و عسر و حرج باشد، ضررى براى طواف ندارد.
احتياط واجب آن است كه تمام شرايط لباس نمازگزار را در حال طواف رعايت كند.
نماز باطل نمی‌شود ولی اگر چیزی از واجبات نماز را در حال تردید خوانده است باید آن مقدار را اعاده کند
در نماز جماعت نیز مانعی ندارد و گذاشتن آن بدون دلیل نیز مانعی ندارد.
اگر عرف او را کثیر الشک بداند احکام شاک بر او بار می‌شود ولی غالباً کسی کمتر از معیاری که در رساله بیان‌شده است شک می‌کند را عرف کثیر الشک نمی‌داند.
در غیر میت مسلمانی که غسل داده‌شده است نماز با آن اشکال دارد.
جایز نیست. (مطابق روایت نماز در لباسی که جزئی از غیر مأکول بر آن است جایز نیست)
مورد کراهت جایی است که صورت و چهره آن شخص به‌طرف نمازگزار باشد لذا حکم، شامل صف‌های جماعت که پشت افراد به‌طرف نمازگزاران دیگر است نمی‌شود و هم‌چنین اگر آن شخص روبه‌قبله و پشت به این شخص نشسته باشد کراهت ندارد.
