شكستن نماز واجب عمداً بنا بر احتياط جايز نيست، ولى براى جلوگيرى كردن از ضرر قابل توجّه مالى يا بدنى مانعى ندارد، مثلاً اگر جان نمازگزار يا كسى كه حفظ جان او واجب است به خطر بيفتد و بدون شكستن نماز رفع خطر ممكن نباشد بايد نماز را شكست، همچنين براى حفظ مالى كه نگهدارى آن لازم است، امّا براى مالى كه اهمیت چندانى ندارد، مكروه است.
هرگاه مشغول نماز باشد و طلبكارى طلب خود را مطالبه كند، چنانچه بتواند در بين نماز طلب او را بدهد و صورت نماز به هم نخورد بهتر است در همان حال بپردازد، ولى اگر بدون شكستن نماز ممكن نيست صبر كند تا نماز تمام شود و اين مقدار تأخير منافات با فوريت اداى دين ندارد مگر اينكه ضرورت خاصى داشته باشد، مثل اينكه همراهان وهمسفران طلبكار مىروند واو به زحمت مىافتد؛ بنابراین شکستن نماز براى پرداخت بدهى مردم، درصورتی‌که بعد از نماز دسترسى به او پیدا نمی‌کند، واجب است.
شکستن نماز در صورت ضرورت مانعی ندارد.
در فرض سؤال یک‌پنجم دیه همان عضو است و قاعده مزبور همه‌جا را شامل نمی‌شود، زیرا در بعضى از موارد خلاف آن منصوص یا اجماعى است، بنابراین در موارد نص و اجماع باید به همان حکم مورد خاص عمل کرد.
منظور از شکسته شدن ستون فقرات، شکسته شدن یک‌مهره یا بیشتر است و اگر مهره‌ها از هم جدا شود، آن نیز نوعى شکستگى است و دیه دارد.
با توجه به اینکه این شرط برخلاف شرع است جایز نیست.
نمی‌تواند نماز را بشکند امّا چنانچه محل نماز مستحبی نگذشته باشد می‌تواند به نیت مستحبی برگرداند و نماز مستحب را تمام کرده و بعدازآن به جماعت بپیوندد.
می‌تواند نماز را بشکند هرچند از حیواناتی که مالیت دارند نباشد.
درصورتی‌که قرآن را پاره می‌کند نماز را بشکند.
اگر عمدا باشد هم ظلم به خود کرده اید و هم ظلم به او و اگر او توجه به این مسئله پیدا نکند و ضربه را وارد نماید مسئولیتی ندارد.
احتیاط واجب آن است که بعدازظهر افطار نکند و اگر افطار نمود بايد به ده نفر فقير هرکدام يك مد طعام بدهد و اگر نمی‌تواند بايد سه روز روزه بگيرد و احتیاط مستحب آن است که این سه روز پی‌درپی باشد.
