كسى كه فقط وقوف اضطرارى شبانه مشعر را درك كند (يعنى شب دهم به مشعرالحرام رسيده و قبل از طلوع صبح به منى كوچ كرده است) اگر وقوف عرفات را عمداً ترك كرده باشد حج او باطل و اگر از روى عمد نباشد، بلكه به سبب عذر باشد، در اين صورت نيز حج او اشكال دارد.
كافى است حاجی جهت بیتوته در منی، نيمى از شب یازدهم و دوازدهم را در انجام بماند؛ خواه نيمه اوّل باشد، يا دوّم و نیمه‌شب از اوّل غروب آفتاب تا طلوع صبح محاسبه مى‌شود. البته شخصى كه بدون عذر در نيمه اوّل شب در منى نبوده، بايد نيمه دوم شب را در منى بيتوته كند.
تا بتوانند در شب رمى كنند، نايب گرفتن اشكال دارد.
نايب بايد اعمال اختيارى حج را انجام دهد و اگر معذور باشد احتياط مستحب آن است كه نيابت نكند. البتّه عذرهايى كه به‌طور طبيعى گاه در حج پيش مى‌آيد مانع نيابت نيست و كسى كه در رمى نايب شده بايد در روز رمى كند. مسامحه و كوتاهى در رمى موجب بطلان نيابت نمى‌شود، هرچند در فرض سؤال جايز نيست.
اگر به مدت طولانی ادامه پیدا کند همان حکم را دارد.
به تعویق افتادن نماز از اول وقت در صورت ضرورت اشکالی ندارد و منظور از این روایت تقسیم ساعات شبانه روز به سه قسمت مساوی نیست بلکه منظور اختصاص اوقاتی به مقدار لازم برای هر یک از امور ذکر شده است.
