مرجع تعیین حاذق بودن طبیب
تعيين حاذق بودن طبيب به عهده چه مرجعى است؟ بيمار يا مراجع ديگر؟
بديهى است حاذق بودن را تنها اهل خبره میتوانند تشخيص دهند.
بديهى است حاذق بودن را تنها اهل خبره میتوانند تشخيص دهند.
درصورتیکه واقعاً روزه گرفتن خوف ضرر داشته باشد (آنهم به تصدیق اطباء حاذق و متدین)، در این صورت میتوانند روزه نگیرند.
کسي که براثر تجربه يا گفته پزشک يقين دارد و يا احتمال قابلتوجهی میدهد روزه برايش ضرر دارد روزهاش صحيح نيست و نبايد روزه بگيرد بنابراین هرگاه از گفته طبيب حاذق متعهّد خوف ضرر پيدا كنيد كه روزه برايتان ضرر دارد، روزه را افطار میکنید؛ و چنانچه پس از ماه مبارك توانستيد، قضاى آن را بهجا آوريد؛ و اگر بيمارى شما تا ماه رمضان سال بعد ادامه پيدا كرد، قضا بر شما واجب نيست; بلكه براى هرروز فقط يك مد طعام (هفتصد و پنجاه گرم، گندم، برنج و مانند آن) به فقيرى میپردازید؛ و با توجّه به اينكه اشتياق زيادى براى روزه گرفتن داريد، خداوند انشاء الله به شما اجر روزهداران را عنايت خواهد كرد.
کفاره تأخير و عذر، به ازا هرروز يک مد طعام (معادل 750 گرم گندم و مانند آن) و يا اطعام يک فقير است بهگونهای که يک انسان را سير کند، همچنین پرداخت پول بجای کفاره کافی نیست مگر اینکه یقین داشته باشد که فقیر، آن را صرف نان میکند.
در صورت تشخیص نادرست، طبیب ضامن است، مگر اینکه قبلاً بهطور خصوصى یا بهطور عام نسبت به خسارتها اعلام برائت کرده باشد؛ و در صورت سهلانگاری در تشخیص، طبیب بههرحال ضامن است، چون کوتاهى کرده است.
در فرض سؤال پزشک اگر کوتاهی نکرده باشد ضامن نبوده و نمیتوان او را محکوم به دیه کرد.