مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

مسأله 126ـ هرگاه آب انگور به خودى خود جوش آيد (جوش آمدنى که معمولاً مقدّمه شراب شدن است) نجس و حرام است، ولى اگر با حرارت آتش يا غير آن به جوش آيد نجس نيست، ولى خوردنش حرام است. همچنين آب خرما و مويز و کشمش، بنابر احتياط واجب.

مسأله 156ـ هرگاه انسان ببيند کسى بدون اطّلاع چيز نجسى را مى خورد، يا با لباس نجس نماز مى خواند لازم نيست به او خبر دهد، امّا اگر صاحب خانه ببيند ميهمان با لباس و بدن تر روى فرش نجسى مى نشيند، احتياط آن است که به او اعلام کند.

مسأله 95ـ اجزاى مردار که روح ندارد مانند پشم و مو و ناخن پاک است، ولى استخوان و قسمتى از دندان و شاخ که روح دارد يعنى اگر آسيبى به آن برسد ناراحت مى شود، اشکال دارد.

مسأله 116ـ آنچه در بالا درباره نجس بودن کافر گفته شد، تمام اجزاى بدن او حتّى مو و ناخن را شامل مى شود.

مسأله 96ـ اجزايى را که روح دارد اگر از بدن انسان يا حيوان زنده جدا کنند نجس است، هرچند گوشت کمى باشد.

مسأله 140ـ احتياط زياد از حد در مسأله طهارت و نجاست از نظر شرع کار پسنديده اى نيست، بلکه اگر سبب وسواس گردد اشکال دارد.

مسأله 150ـ اخلاطى که از بينى يا گلو مى آيد هرگاه غليظ باشد و نقطه اى از آن خون داشته باشد همان نقطه نجس است اگر روان باشد،همه نجس مى شود.

مسأله 143ـ هرگاه چيز پاکى با چيز نجسى ملاقات کند و يکى از آن دو رطوبت داشته باشد نجس مى شود، امّا اگر هر دو خشک باشند يا رطوبت بقدرى کم باشد که سرايت نکند، پاک است (مگر در ملاقات چيزى با مرده انسان پيش از غسل دادن که احتياط واجب اجتناب است، هرچند خشک باشد).

مسأله363_ مستحبّ است بعد از بيرون آمدن منى بول کند تا ذرّات باقيمانده خارج شود و اگر نکند و بعد از غسل رطوبتى از او بيرون آيد که نداند منى است يا رطوبت ديگر، حکم منى دارد و بايد دوباره غسل کند.

مسأله 162ـ هرگاه ورق قرآن و دعا يا ورقى که نام خدا، يا پيامبر(صلى الله عليه وآله) و يا ائمّه(عليهم السلام)روى آن نوشته باشد در جاى آلوده و نجسى بيفتد بايد فوراً آن را بيرون آورد و آب کشيد، هرچند مخارجى داشته باشد و اگر بيرون آوردن آن ممکن نباشد احتياط واجب آن است که اگر مستراح باشد به آن مستراح نروند تا يقين کنند آن ورق پوسيده، يا خطّ آن محو شده است.

مسأله 124ـ الکل طبّى و صنعتى که انسان نمى داند از چيز مست کننده مايع گرفته شده، پاک است همچنين ادکلن و عطرها و داروهايى که با الکل طبّى يا صنعتى مخلوط است.

مسأله 125ـ الکلهايى که ذاتاً قابل شرب نيست يا جنبه سمّى دارد نجس نيست، ولى هرگاه آن را رقيق کنند و مشروب و مسکر باشد نوشيدنش حرام است و احتياطاً حکم نجس دارد.