مسأله 155ـ فروختن و عاريه دادن چيز نجس اشکال ندارد و اطّلاع دادن نيز لازم نيست، مگر در صورتى که بداند گيرنده آن را در خوردن و نماز و مانند آن استعمال مى کند، که احتياط واجب اعلام است. همچنين اگر نزد عاريه گيرنده نجس شود، به هنگام برگرداندن در همين صورت اعلام مى کند.
مسأله 121ـ کسانى که عقيده به وحدت وجود دارند يعنى مى گويند در عالم هستى يک وجود بيش نيست و آن خداست و همه موجودات عين خدا هستند و کسانى که معتقدند خدا در انسان، يا موجود ديگرى حلول کرده و با آن يکى شده، يا خدا را جسم بدانند احتياط واجب، اجتناب از آنهاست.
مسأله 128ـ مشروب الکلى که از جو گرفته مى شود و به آن «آبجو» مى گويند حرام و از جهت نجاست مانند شراب است، ولى آبى که براى خواصّ طبّى از جو مى گيرند و به آن «ماء الشّعير» مى گويند و ابداً مسکر نيست، پاک و حلال است.
مسأله 129ـ مخمّر آبجو که به آن «لوردوبير» نيز مى گويند و به صورت گردى است که مصرف طبّى دارد نه مسکر است و نه مايع، پاک و حلال است.
مسأله 134ـ منظور از عرق جُنُب از حرام عرقى است که در آن حال يا بعد از آن، پيش از آن که غسل کند از بدن او بيرون مى آيد.
مسأله 123ـ شراب و هر مايعى که انسان را مست مى کند نجس است بنابراحتياط واجب، امّا اگر مثل بنگ و حشيش باشد که مخدّر و مستى آور است و ذاتاً مايع نيست پاک است، هرچند آن را با آب مخلوط کنند و به صورت مايع درآورند، ولى استعمال آن به هر حال حرام است.
مسأله 101ـ تمام مواد غذايى و غيرغذايى که از کشورهاى غير اسلامى مى آورند مانند کره و روغن و پنير و انواع داروها و صابون و واکس و پارچه و عطر و امثال اينها، اگر انسان يقين به نجس بودن آنها نداشته باشد، پاک است.
مسأله 156ـ هرگاه انسان ببيند کسى بدون اطّلاع چيز نجسى را مى خورد، يا با لباس نجس نماز مى خواند لازم نيست به او خبر دهد، امّا اگر صاحب خانه ببيند ميهمان با لباس و بدن تر روى فرش نجسى مى نشيند، احتياط آن است که به او اعلام کند.
مسأله 128ـ مشروب الکلى که از جو گرفته مى شود و به آن «آبجو» مى گويند حرام و از جهت نجاست مانند شراب است، ولى آبى که براى خواصّ طبّى از جو مى گيرند و به آن «ماء الشّعير» مى گويند و ابداً مسکر نيست، پاک و حلال است.
مسأله 111ـ سگ و خوک معمولى نجس است، حتّى مو و پنجه و ناخن و رطوبتهاى آن نجس مى باشد ولى سگ و خوک دريايى پاک است.
مسأله 131ـ کسى که از طريق حرام جُنُب شود، خواه به واسطه زنا باشد، يالواط و يا استمناء، عرق او نجس نيست، ولى مادام که بدن يا لباس او عرق دارد با آن نماز نخواند بنابر احتياط واجب.
