مسأله 123ـ شراب و هر مايعى که انسان را مست مى کند نجس است بنابراحتياط واجب، امّا اگر مثل بنگ و حشيش باشد که مخدّر و مستى آور است و ذاتاً مايع نيست پاک است، هرچند آن را با آب مخلوط کنند و به صورت مايع درآورند، ولى استعمال آن به هر حال حرام است.
مسأله 113ـ کافر يعنى کسى که خدا، يا پيامبر اسلام(صلى الله عليه وآله) را قبول ندارد، يا براى خدا شريکى قرار مى دهد بنابر احتياط نجس است، هرچند به يکى از اديان آسمانى، مانند آيين يهود و نصارى ايمان داشته باشد.
مسأله 147ـ روغن و شيره اگر روان باشد هرگاه نقطه اى از آن نجس شود تمام آن نجس مى شود، امّا اگر روان نباشد، بطورى که از جايى به جايى سرايت کند فقط محلّ ملاقات نجس است و مى توان آن را برداشت و دور ريخت.
مسأله 147ـ روغن و شيره اگر روان باشد هرگاه نقطه اى از آن نجس شود تمام آن نجس مى شود، امّا اگر روان نباشد، بطورى که از جايى به جايى سرايت کند فقط محلّ ملاقات نجس است و مى توان آن را برداشت و دور ريخت.
مسأله 149ـ هرگاه جايى از بدن که عرق دارد نجس شود، هرجا که عرق به آن سرايت کند نجس مى شود.
مسأله 164ـ سوم: نجس کردن تربت امام حسين(عليه السلام) حرام است و پاک کردن آن واجب و اگر درمحلّ آلوده اى بيفتد بايد همانند ورق قرآن که در مسأله 162 گفته شد عمل نمايد.
مسأله 158ـ دوم: نجس کردن خط و ورق قرآن حرام است و اگر نجس شود بايد فوراً آن را آب کشيد. نجس کردن جلد قرآن اگر سبب بى احترامى به قرآن باشد نيز،همين حکم را دارد.
مسأله 165ـ چهارم: نجس کردن مسجد حرام است و پاک کردن آن واجب است و شرح اين مسأله در بحث احکام مسجد در مکان نمازگزار به خواست خدا خواهد آمد.
مسأله 132ـ احتياط مستحبّ آن است که از عرق جُنُب از حرام پرهيز شود و براى رعايت اين احتياط، بهتر است با آب ملايم غسل کند، که به هنگام غسل بدن او عرق نکند، اين در صورتى است که با آب قليل غسل نمايد و اگر با آب کر و مانند آن باشد اشکال ندارد، امّا بعد از پايان غسل يک بار همه بدن را آب بکشد (بنابراحتياط مستحبّ).
مسأله 361ـ اگر رطوبتي از انسان خارج شود و نداند مني است يا رطوبت ديگر،چنانچه همراه با «جستن» و «شهوت» بوده باشد آن رطوبت حکم مني را دارد و اگر اين دو نشانه يا يکي از آنها را نداشته باشد حکم مني را ندارد، ولي در زن و مريض لازم نيست با جستن بيرون آيد، بلکه اگر رطوبت هنگامي بيرون آيد که به اوج شهوت جنسي رسيده است، حکم مني را دارد.
مسأله 135ـ هرگاه جنب از حرام به واسطه نداشتن آب، يا عذر ديگر، يا تنگى وقت تيمّم کند و نماز بخواند نمازش صحیح است، ولی مادام که بدن یا لباس او عرق دارد با آن نماز نخواند بنابراحتیاط واجب؛ ولی عرقهای بعد از تیمم مانعی ندارد.
