مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

مسأله 323ـ هرگاه انسان وضو داشته و شک کند باطل شده يا نه، بنامى گذارد که وضوى او باقى است و بعکس اگر کسى وضو نداشته، شک دارد وضو گرفته يا نه، بنا مى گذارد که وضو نگرفته است.

مسأله 324ـ کسى که مى داند وضو گرفته و حدثى هم از او سر زده، مثلاً بول کرده، چنانچه نداند کداميک جلوتر بوده، بايد وضو بگيرد.

مسأله 325ـ کسى که در کارهاى وضو يا شرايط آن مثل پاک بودن آب و وجود مانع بر اعضاى وضو، زياد شک مى کند، بايد اعتنا نکند و مطابق معمول مردم انجام دهد.

مسأله 326ـ هرگاه بعد از نماز شک کند وضو گرفته يا نه، نماز او صحيح است، ولى براى نمازهاى بعد بايد وضو بگيرد.

مسأله 327ـ هرگاه در بين نماز شک کند که وضو گرفته يا نه، بنابر احتياط واجب نماز را تمام کند و بعد از آن وضو بگيرد و اعاده نمايد.

مسأله 328ـ هرگاه انسان مرضى دارد که بول او قطره قطره خارج مى شود، يا نمى تواند از بيرون آمدن غائط خوددارى کند، چنانچه مى داند که از اوّل وقت نماز تا آخر آن به مقدار وضو گرفتن و نماز خواندن مهلت پيدا مى کند بايد نماز را در همان وقت مهلت بخواند و بايد به واجبات نماز قناعت کند و اذان و اقامه و قنوت را اگر مهلت نمى دهد ترک کند.

مسأله 329ـ اگر به مقدار وضو و نماز مهلت پيدا نمى کند کافی است برای هر نماز یک وضو گرفته و بلافاصله نماز را بخواند و لو اینکه در بین نماز چیزی از او خارج شود.

مسأله 330ـ چنان که گفته شد هرگاه بول يا غائط طورى پى در پى از او خارج شود که وضو گرفتن بعد از هر دفعه براى او بسيار مشکل است، يک وضو کافى است، بلکه مى تواند دو نماز مانند ظهر و عصر را با همان يک وضو بخواند، اگر چه احتياط آن است که براى هر نماز يک وضو بگيرد.

مسأله 331ـ هرگاه اين گونه افراد با اختيار خود بول يا غائط کنند بايد وضو بگيرند.

مسأله 332ـ هرگاه مرضى دارد که نمى تواند از خارج شدن باد جلوگيرى کند، بايد به وظيفه کسانى که نمى توانند از بيرون آمدن بول و غائط خوددارى کنند عمل نمايد.

مسأله 333ـ کسى که بول يا غائط پى در پى از او خارج مى شود بايد بعد از هر وضو فوراً مشغول نماز شود و براى به جا آوردن نماز احتياط و سجده و تشهّد فراموش شده، وضو گرفتن ديگرى لازم نيست، به شرط اين که ميان نماز و اين کارها فاصله اى نيندازد.

مسأله 334ـ کسى که بول يا غائط از او بى اختيار خارج مى شود بايد براى نماز به وسيله کيسه و مانند آن از آلودگى جاهاى ديگر بدن جلوگيرى کند و احتياط آن است که پيش از هر نماز مخرج را آب بکشد.