مسأله 552ـ بعد از تمام شدن غسل، واجب است ميّت را «حَنُوط» کنند، يعنى به محلهاى هفتگانه سجده (پيشانى، کف دستها، سر زانوها و سر دو انگشت بزرگ پاها) کافور بمالند و احتياط آن است مقدارى از کافور روى اين اعضا بگذارند و بايد کافور، پاک و مباح و تازه باشد، بطورى که عطر معمولى خود را حفظ کند.
مسأله 553ـ احتياط آن است که اوّل کافور را به پيشانى ميّت بمالند، بعد به اعضاى ديگر و اين کار قبل از کفن کردن، يا در اثناى آن باشد، نه بعد از آن.
مسأله 554ـ کسى که براى حج يا عمره احرام بسته است اگر از دنيا برود حنوط و هيچ بوى خوش ديگرى براى او جايز نيست.
مسأله 555ـ زنى که شوهرش مرده و هنوز در عدّه وفات است، حرام است خود را خوشبو کند، ولى اگر بميرد حنوط او واجب است.
مسأله 556ـ احتياط آن است که ميّت را با مشک و عنبر و عطرهاى ديگر خوشبو نکنند، حتّى براى حنوط، اينها را با کافور مخلوط ننمايند.
مسأله 557ـ اگر کافور به اندازه غسل و حنوط نباشد بنابر احتياط واجب غسل را مقدّم دارند و اگر براى هفت عضو نرسد پيشانى را مقدم دارند.
مسأله 558ـ شايسته است قدرى تربت حضرت سيّدالشّهداء(عليه السلام) را با کافور مخلوط کنند، امّا بقدرى زياد نباشد که آن را کافور نگويند.
مسأله 559ـ مستحبّ است دو چوب تر و تازه در قبر همراه ميّت بگذارند، خواه داخل کفن باشد يا بيرون آن.
