مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

مسأله 603ـ غسل دادن ميّت مسلمان و کفن کردن او چنان که گفته شد واجب است ولى دو گروه از اين حکم مستثنا هستند: اوّل «شهيدان راه خدا» يعنى کسانى که در ميدان جهاد در راه اسلام، همراه پيامبر(صلى الله عليه وآله) يا امام معصوم(عليه السلام) يا نايب خاصّ او کشته شده اند، همچنين کسانى که در حال غيبت امام زمان(ارواحنا فداه) براى دفاع در برابر دشمنان اسلام کشته مى شوند، خواه مرد باشند، يا زن، بزرگ باشند و يا کودک، در اين گونه موارد غسل و کفن و حنوط واجب نيست، بلکه بايد آنها را با همان لباسهايشان بعد از خواندن نماز دفن کنند.

مسأله 604ـ حکم مسأله سابق درباره کسانى است که در ميدان جنگ کشته شده باشند، يعنى پيش از آن که مسلمانان به او برسند جان داده است، امّا اگر به او برسند و زنده باشد، يا به صورت مجروح او را از ميدان جنگ خارج سازند و در بيمارستان يا غير آن از دنيا برود، گرچه ثواب شهيدان را دارد ولى حکم فوق شامل حال آنها نمى شود.

مسأله 605ـ در جنگهاى امروز که ميدانهاى جنگ وسعت دارد و گاه کيلومترها يا فرسخها مسافت را در بر مى گيرد و گلوله هاى دشمن و مانند آن تا مسافت زيادى مى رسد، تمام اين صحنه که مرکز تجمّع سربازان است ميدان جنگ محسوب مى شود، ولى اگر دشمن بوسيله بمباران افرادى را دور از جبهه هاى جنگ به قتل برساند احکام بالا در مورد آنها جارى نيست.

مسأله 606ـ هرگاه به علّتى شهيد برهنه شده باشد بايد او را کفن کنند و بدون غسل دفن نمايند.

مسأله 607ـ دوم کسانى که قتل آنها به عنوان قصاص يا حدّ شرعى واجب شده است و حاکم شرع به آنها دستور مى دهد مراسم غسل ميّت را خودشان در حال حيات انجام دهند و سه غسل را طبق دستورى که قبلاً گذشت به جا آورده، سپس دو قسمت از قسمتهاى سه گانه کفن را يعنى لنگ و پيراهن را مى پوشند و مانند ميّت حنوط مى کنند و بعد از کشته شدن، قطعه سوم را بر آنها مى پوشانند و نماز بر آنها خوانده و به همان حال دفنشان مى کنند و لازم نيست خون را از بدن و کفن آنها بشويند، حتّى اگر بر اثر ترس و وحشت خود را نجس کنند، تکرار غسل لازم نيست.