مسأله 1160ـ چند چيز است که سفر را قطع مى کند و بايد نماز را تمام خواند:اوّل ـ رسيدن به «وطن»منظور از وطن چيستمنظور از وطن محلّى است که انسان آن را براى اقامت و زندگى خود انتخاب کرده، خواه در آنجا متولّد شده باشد يا نه و خواه وطن پدر و مادرش باشد يا خودش آنجا را انتخاب کرده است.
مسأله 1161ـ هرگاه انسان جايى را براى «محلّ اقامت» خود انتخاب كند بطورى كه وقتى در آنجاست او را مسافر نمى گويند، خواه قصد اقامت دائم داشته باشد يا موقّت، مثلاً مى خواهد یک یا دو سال يا بيشتر بطور مستمر در آنجا بماند، اين محل در حكم وطن او مى باشد. همين گونه است حال مأموران ادارات كه ممكن است هر دو سال در محلّى باشند و آنجا حكم وطنشان را دارد.
مسأله 1162ـ ممکن است کسى در دو محل زندگى کند، مثلاً شش ماه در شهرى و شش ماه ديگر در شهر ديگر، هردو وطن او محسوب مى شود و حتّى ممکن است انسان داراى سه وطن باشد.
مسأله 1163ـ هرگاه انسان در محلّى زندگى مى کرده و وطن او بوده، چنانچه از آنجا اعراض کند، يعنى ديگر قصد نداشته باشد در آنجا زندگى کند، هر چند گاهى به عنوان مسافرت و ديدار بستگان و دوستان به آنجا برود، نمازش در آنجا شکسته است، خواه در آنجا ملکى داشته باشد يا نه و خواه اقوام و بستگانش در آنجا زندگى کنند يا نکنند، مگر اين که قصد کند در آنجا ده روز بماند، همچنين اگر انسان غير از وطن اصلى خود جاى ديگرى را براى زندگى انتخاب کند و شش ماه يا کمتر و بيشتر در آنجا بماند بعد، از آنجا اعراض نمايد نمازش در آنجا شکسته است، خواه ملکى در آنجا داشته باشد يا نه.
مسأله 1164ـ هرگاه مسافرى مى خواهد ده روز پشت سر هم در محلّى بماند، يا مى داند اجباراً بايد در آنجا توقّف کند بايد نماز را تمام بخواند.
مسأله 1165ـ آنچه براى قصد اقامه که در مسأله پيش گفته شد لازم است ماندن ده روز است و امّا شب قبل از آن و شب بعد از آن لزومى ندارد، بنابراين اگر از اذان صبح روز اوّل تا غروب روز دهم بماند (يعنى ده روز و نُه شب) بايد نماز را تمام بخواند، همچنين اگر مثلاً قصدش اين باشد که از ظهر روز اوّل تا ظهر روز يازدهم توقف کند.
مسأله 1166ـ مسافرى که قصد دارد ده روز در محلّى بماند مى تواند قصد کند در چند جا توقّف کند به شرط اين که فاصله آنها کم باشد (مثلاً يکى دو کيلومتر و يا بيشتر) بطورى که بگويند او مسافر نيست، همچنين هيچ تفاوتى ميان شهرهاى بزرگ و کوچک نيست يعنى «بلاد کبيره» و «صغيره» تفاوتى در احکام مسافر ندارد.
مسأله 1167ـ مسافرى که قصد اقامه ده روز در محلّى کرده، اگر از اوّل قصد داشته باشد که در بين ده روز به اطراف برود چنانچه جايى که مى خواهد برود به اندازه اى دور نيست که جزء مسافرت محسوب شود بايد نماز را تمام بخواند، امّا اگر طورى است که جزء مسافرت محسوب مى شود بايد تمام ده روز را شکسته بخواند.
مسأله 1168ـ هرگاه کسى قصد دارد ده روز در جايى بماند امّا احتمال مى دهد در اثنا مانعى پيدا شود درصورتى که مردم به اين گونه احتمالات اعتنا نکنند بايد نماز را تمام بخواند، امّا اگر احتمال وجود مانع قوى باشد نمازش شکسته است.
مسأله 1169ـ هرگاه مسافرى قصد ندارد ده روز در جايى توقف کند ولى قصدش اين است که مثلاً اگر رفيقش بيايد يا منزل خوبى پيدا کند ده روز بماند بايد نماز را شکسته بخواند.
مسأله 1170ـ هرگاه مسافرى بداند مثلاً ده روز يا بيشتر به آخر ماه مانده و قصد کند که تا آخر ماه در محلّى بماند، بايد نماز را تمام بخواند، همچنين اگر نداند آن روز چندم ماه است و تا آخر ماه چقدر مانده، ولى قصدش اين است که به هر حال تا آخر ماه بماند، چنانچه در واقع تا آخر ماه ده روز يا بيشتر باشد، بايد نماز را تمام بخواند.
مسأله 1171ـ هرگاه کسى قصد اقامت ده روز کند و بعداً منصرف يا مردّد شود، اگر پيش از خواندن يک نماز چهار رکعتى باشد نمازش شکسته است، ولى اگر بعد از خواندن يک نماز چهار رکعتى منصرف يا مردّد شود، بايد تا وقتى در آنجاست نماز را تمام بخواند.
