زنى که از خون پاک نمى شود
مسأله 467ـ زنى که از خون پاک نمى شود، ولى دو ماه پشت سر هم در وقت معيّن خون او نشانه هاى حيض را دارد، امّا شماره روزهاى خونى که نشانه حيض را دارد يک اندازه نيست، چنين زنى نيز بايد تمام آنچه را نشانه حيض دارد حيض قرار دهد.
مسأله 467ـ زنى که از خون پاک نمى شود، ولى دو ماه پشت سر هم در وقت معيّن خون او نشانه هاى حيض را دارد، امّا شماره روزهاى خونى که نشانه حيض را دارد يک اندازه نيست، چنين زنى نيز بايد تمام آنچه را نشانه حيض دارد حيض قرار دهد.
مسأله 468ـ زنى كه دو ماه پشت سر هم در وقت معيّن، سه روز يا بيشتر خون حيض ببيند و بعد پاك شود، دو مرتبه سه روز يا بيشتر خون ببيند و مجموع روزهايى كه خون ديده یا در بین آن پاک بوده، از ده روز بيشتر نشود (ولى ماه دوم كمتر يا بيشتر از ماه اوّل باشد) چنين زنى نيز بايد تمام آنچه را ديده حيض قرار دهد، ولى در روزهاى وسط كه پاك است حكم طاهر را دارد.
مسأله 469ـ زنى که «عادت وقتيّه» دارد اگر در وقت عادت خود، يا دو سه روز قبل يا بعد از عادت خون ببيند بطورى که بگويند حيض را جلو يا عقب انداخته، بايد به حکم زنهاى حائض عمل کند، خواه آن خون نشانه هاى حيض را داشه باشد يا نه.
مسأله 470ـ زنى که «عادت وقتيّه» دارد اگر بيشتر از ده روز خون ببيند و نتواند تعداد روزهاى حيض را به واسطه نشانه هاى آن تشخيص دهد، بايد مطابق تعداد روزهاى عادت زنان خويشاوند خود حيض قرار دهد (اعم از خويشاوندان پدرى يا مادرى، زنده يا مرده و اين در صورتى است که همه يا اکثريّت قريب به اتفاق آنها يکسان باشند، امّا اگر در ميان آنها اختلاف است، مثلاً بعضى پنج روز و بعضى هشت روز عادت مى بينند، احتياط واجب آن است که در هر ماه هفت روز را ايّام عادت خود قرار دهد.
مسأله 471ـ زنانى که «عادت عدديّه» دارند يعنى شماره روزهاى حيض آنها در دو ماه پشت سر هم يک اندازه است، ولى وقت آن تغيير مى کند، آنها بايد در همان چند روز به احکام حائض عمل کنند.
مسأله 472ـ زنانى که از خون پاک نمى شوند ولى دو ماه پشت سر هم چند روز از خونى را که مى بينند نشانه حيض و بقيّه نشانه هاى استحاضه دارد و شماره روزهايى که نشانه حيض دارد در هر دو ماه يک اندازه است، امّا وقت آن يکى نيست، بايد آن چند روزى که نشانه حيض را دارد حيض قرار دهند.
مسأله 473ـ زنى که «عادت عدديّه» دارد اگر بيشتر از شماره عادت خود، خون ببيند و از ده روز بيشتر شود چنانچه همه خونهايى که ديده يک جور باشد بايد از موقع ديدن خون به شماره روزهاى عادتش حيض و بقيّه را استحاضه قرار دهد و اگر چند روز آن نشانه حيض دارد بايد همان را حيض قرار دهد و اگر بيشتر از ايّام عادت او باشد از آخر آن کم مى کند و اگر کمتر از ايّام عادت او ست، بايد آن روزها را با چند روز بعد از آن که روى هم رفته به اندازه عادتش شود، حيض قرار دهد و بقيّه را استحاضه.
مسأله 474ـ «مضطربه» يعنى زنى که چند ماه خون ديده، ولى عادت معيّنى پيدا نکرده است، اگر ده روز يا کمتر خون ببيند همه اش حيض است و اگر بيشتر از ده روز ببيند چنانچه بعضى نشانه حيض داشته باشد و از سه روز کمتر و از ده روز بيشتر نباشد، حيض محسوب مى شود و اگر همه اش يک جور باشد مطابق عادت خويشاوندان خود عمل مى کند (اگر عادت همه يا اکثريّت قاطع آنها يکسان باشد) و هرگاه عادت آنها مختلف باشد، احتياط آن است که عادت خود را هفت روز قرار دهد.
مسأله 475ـ «مبتدئه» يعنى زنى که دفعه اوّل خون ديدن اوست، اگر ده روز يا کمتر خون ببيند همه اش حيض است و اگر بيشتر از ده روز ببيند و همه اش يک جور باشد بايد عادت خويشان خود را، بطورى که در مسأله قبل گفته شد، حيض قرار دهد و بقيّه را استحاضه.
مسأله 476ـ اگر مبتدئه بيشتر از ده روز خون ببيند که چند روز آن نشانه حيض دارد، چنانچه خونى که نشانه حيض دارد کمتر از سه روز و بيشتر از ده روز نباشد، آن خون حيض و بقيّه استحاضه است و اگر کمتر از سه روز باشد بايد آنچه را نشانه حيض دارد بگيرد و باقيمانده را به عادت خويشاوندان خود مراجعه کند، همچنين اگر آنچه نشانه حيض دارد بيش از ده روز باشد به تعداد عادت خويشاوند خود حيض قرار مى دهد و بقيّه استحاضه است.
مسأله 477ـ «ناسيه» يعنى زنى که عادت خود را فراموش کرده، اگر ده روز يا کمتر خون ببيند همه اش حيض است و اگر بيشتر از ده روز ببيند، بايد روزهايى که خون او نشانه حيض دارد حيض قرار دهد (به شرط اين که کمتر از سه روز و بيشتر از ده روز نباشد) و اگر بيشتر باشد، يا همه روزها را يک جور ديده، احتياط واجب آن است که هفت روز اوّل را حيض قرار دهد و بقيّه را استحاضه.
مسأله 478ـ «مبتدئه» و «مضطربه» و «ناسيه» و زنى که «عادت عدديّه» دارد، اگر خونى ببيند که نشانه هاى حيض داشته باشد، بايد فوراً عبادت را ترک کند و چنانچه بعد بفهمد حيض نبوده، بايد عبادتهايى را که به جا نياورده قضا کند، ولى اگر نشانه هاى حيض را نداشته باشد بر طبق حکم مستحاضه عمل مى کند تا ثابت شود که خون حيض است، ولى زنى که «عادت وقتيّه» يا «وقتيّه و عدديّه» دارد به محض ديدن خون در ايّام عادت، عبادت را ترک مى کند.