تصور تنگی وقت برای تطهیر لباس و کشف خلاف
اگر بدن انسان بهوسیلهی ادرار نجس شود و با این فكر كه وقتی برای شستن لباس ندارد، آیا نمازهای خواندهشده قضا دارد؟
اگر واقعاً وقت نداشته نماز صحیح است و الا باید قضا کند.
اگر واقعاً وقت نداشته نماز صحیح است و الا باید قضا کند.
درصورتیکه در زحمت زیاد نباشد در نماز مستحبی نیز باید مراعات شود.
نماز در فرض مذکور صحیح است اما برای نمازهای بعدی باید تطهیر کند.
باید نماز را رها کرده و تطهیر کند و نماز را دوباره بخواند.
احتياط آن است كه در مكان ديگرى نماز بخواند؛ ولى اگر يقين به نادرستى روش آنها ندارد اشكالى ندارد و جستجو در اين امور لازم نيست.
علم به نجاست تمام مسجد پيدا نمىشود و به شك نبايد اعتنا كرد و اين نيز نوعى تطهير است.
اگر يقين داشته باشد كه قبلاً نجس بوده و نداند كه آن را تطهير كرده يا نه، نمىتواند در آن حال طواف كند، بلكه بايد ابتدا تطهير كند و سپس طواف نمايد.
درصورتیکه بتواند با تأخیر انداختن طواف، خود و لباس خويش را بدون مشقّت تطهير كند، احتياط آن است كه چنين نمايد؛ بهشرط آنکه وقت باقى باشد.
چنانچه مستلزم نگاه و لمس نباشد، یا اینکه بهوسیله همسرش انجام گیرد اشکالى ندارد. در غیر این صورت تنها در موارد ضرورت جایز است.
در فرض مسئله كه ضرورت است اشكالى ندارد.
چنانچه مستلزم نگاه و لمس نباشد، يا اينكه بهوسیله همسرش انجام گيرد اشكالى ندارد. در غير اين صورت تنها در موارد ضرورت جايز است.