مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

هرگاه مأموم بداند نماز امام قطعاً باطل است، مثلاً بداند امام وضو ندارد نمى‏تواند به او اقتدا كند هرچند امام متوجّه نباشد.

نمازش صحيح است.

در صورت فراموشی، نماز صحیح است.

در فرض سؤال مانعی ندارد.

کفایت می‌کند مشروط بر اینکه فاصله کسانی که صحیح خوانده‌اند با میّت زیاد نباشد.

در فرض سؤال، هرگاه توانایی بر ادای بیش از آن را ندارند یا دو سه نفر بیشتر نیستند مانعی ندارد؛ در غیر این صورت اشکال دارد.

هرکدام به‌یقین خود عمل می‌کنند و نماز هر دو صحيح است ولي در اين فرض، يقين امام براي اقتدا به او حجّت نيست و نمی‌توان در رکعت مشکوک به او اقتدا کرد.

با توجه به آنچه نوشته‌اید، حمد را می‌خواند و فرادا ادامه می‌دهد.

نماز مأموم فرادا می‌شود و حمد و سوره را كامل می‌خواند و پس از اتمام نماز بنا بر احتياط نماز را اعاده كند.

مانعی ندارد نماز مأموم صحیح است.

اگر متوجه نشود نماز هر دو صحیح است و اگر متوجه شود و با اشاره و امثال آن نتواند امام را متوجه کند نماز را ادامه می‌دهد و بعداً بنا پراحتیاط واجب اعاده می‌کند.

اگر انحرافِ قبله، کمتر از نود درجه باشد اقتدا به او اشکالی ندارد.