منظور این است که اگر شرایط رفتن به نماز جماعت برای انسان فراهم باشد و نرفتن شخص به نماز جماعت به خاطر بی‌اعتنایی و اهمیت ندادن به جماعت مسلمین باشد همین عمل حاضر نشدن در جماعت حرام است نه اینکه نماز حرام باشد و نخواندن نماز خودش عمل حرام دیگری است و سبب عذاب شدیدتر می‌شود.
اگر موجب ترویج باطل نشود، مانعى ندارد.
بدعت آن است که چیزى را به‌قصد جزئیات در دین انجام دهد و یا در عمل معرّف چنین مطلبى باشد بنابراین اگر مصافحه را به نیّت مطلوبیت مطلقى که دارد انجام دهند و گاهى نیز آن را ترک کنند اشکالى حاصل نمی‌شود.
بنا بر احتیاط واجب کفایت نمی‌کند.
1. نیّت نماز اداى مستحب می‌کند، ولى توجّه داشته باشید نیّت وجوب و مستحب لازم نیست، همین اندازه که قصد قربت کند کافى است2. نماز اوّل واجب بوده و نماز دوّم مستحب و این اشتباه مشکلى ایجاد نمی‌کند.
درصورتی‌که فرش یا زیراندازى زیر پایشان بیندازند که مسجد را نجس نکنند مانعى ندارد.
فرقی بین نماز جماعت و فرادا نیست و بنا بر احتیاط واجب سجده‌ی سهو دارد.
نماز دوّم مأموم اشکال دارد مگر اینکه احتمال دهد در نماز اوّلش خللى بوده یا قصد نماز قضا براى خودش یا شخص میتی نماید.
در فرض سؤال، اشکالی ندارد و چنانچه شرایط امامت را دارد برای نماز بعدی امام شود.
در نماز جماعت، یکى از نمازگزار آنکه داراى تقوا و عدالت است پیشاپیش جمعیت می‌ایستد و دیگران در صفوفى منظّم، پشت سر او و هماهنگ با او نماز را بجا می‌آورند. کسى که در این نمازِ دسته‌جمعی، پیشاپیش جمعیت می‌ایستد «امام جماعت» است و کسى که پشتِ سر او، در نماز از او پیروى می‌کند «مأموم» است.
ساقط است البته به‌شرط اینکه نماز جماعت در مسجد باشد.
