مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

37. نمازخواندن با اهل سنّت و شركت در جماعات آن‌ها در ايّام حج و مانند آن، براى حفظ وحدت مسلمين از مستحبات مؤكّد و موجب تقويت صفوف در برابر دشمنان است و در روايات معصومين تأكيدات فراونى درباره آن شده است و چنين نمازى كفايت از نماز واجب مى‌كند و اعاده آن لازم نيست. 38. حاجيان شيعه و پيروان مكتب اهل‌بیت: نبايد در ايّام حج و مانند آن، نماز جماعت جداگانه به‌طور گروهى در کاروان‌ها يا مسجدالحرام يا مسجدالنبی، تشكيل بدهند و چنين نماز جماعتى خالى از اشكال نيست، مگر این‌که نماز چندنفری باشد.39. حجاج محترم مى‌توانند در مسئله وقت نماز و مانند آن از آن‌ها پيروى نمايند و با آن‌ها نماز بخوانند و براى سجده اگر بتوانند، روى سنگ‌های كف مسجد سجده نمايند (زيرا سجده بر تمام آن سنگ‌ها جايز است) و اگر نتوانند، روى فرش سجده مى‌كنند و لازم نيست دست‌بسته نماز بخوانند، يا بعد از حمد آمين بگويند. 40. استفاده از بادبزن، يا حصيرهاى بدون نخ، يا حصيرهاى معمولى كه نخ نازكى دارد، براى سجده كردن در همه حال جايز است و لزومى ندارد از مهر استفاده شود كه مخالفان به خاطر تبليغات نادرست روى آن حسّاسيّت دارند. بلكه استفاده از مهر در بعضى از مواقع ـ كه باعث بدبينى و اعتراض مى‌شود ـ اشكال دارد.41. زوّار عزيز خانه خدا در مورد هلال ماه ذی‌الحجه مى‌توانند از آن‌ها پيروى كنند و كسانى كه به هنگام افطار روزه در مسجدالحرام يا ساير مساجد آنان حضور دارند، هرگاه به آن‌ها اصرار بر افطار كنند، مانعى ندارد هم‌زمان با آن‌ها افطار نمايند و روزه آن‌ها صحيح است. 42. زوّار خانه خدا بايد از تمام‌کارهایی كه موجب وهن مذهب است اجتناب ورزند؛ مانند:الف) بازگشت از مسجدالحرام و مسجدالنبی و صفوف جماعت، هنگام اذان يا نزديك اذان.ب) پرداختن به خریدوفروش در بازارها و خیابان‌ها، يا بازگشتن با اجناس خریداری‌شده به سمت کاروان‌ها در چنان ساعاتى؛ بلكه اين كارها را كنار بگذارند و به جماعت بپيوندند. ج) اجتماع پشت ديوار بقيع براى زيارت قبور معصومين: هنگام نماز جماعت. د) پوشيدن لباس‌های نامناسب كه مايه وهن در انظار عموم است. هـ ) برخورد خشونت‌آميز در سخن يا رفتار با ساير زوّار خانه خدا، يا ساكنان مکه و مدينه. خلاصه پيروان مكتب اهل‌البيت: بايد چنان رفتار كنند كه همه احساس نمايند آن‌ها به بركت پيروى از اهل‌بیت: از تربيت بالايى برخوردارند و هیچ‌گونه بهانه‌اى به دست مخالفان ندهند كه اين كار اجر و ثواب حج آن‌ها را انشاء الله مضاعف مى‌سازد.

وقوف در مشعر داراى دو قسم است: 1. وقوف اختيارى 2. وقوف اضطرارى.«وقوف اختيارى مشعر» از طلوع صبح روز عيد تا طلوع آفتاب است.«وقوف اضطرارى مشعر» از طلوع آفتاب تا ظهر روز عيد است.البتّه «مشعر» وقوف اضطرارى ديگرى نيز دارد، كه مربوط به زنان و افراد ضعيف و بيمار است و آن، مقداری از شب عيد مى‌باشد كه در انجام‌ توقّف كوتاهى نموده، سپس ازآنجا به منى كوچ مى‌كنند.

حج نذری از حجةالاسلام کفایت نمی‌کند.

اين كار جايز نيست و احتياط آن است كه آن را برگردانند.

ترك عمدى رمى جمرات گناه و معصيت است، ولى موجب بطلان حج نمى‌شود.

محرمى كه قصد دارد سر ديگرى را بتراشد يا كوتاه كند، بايد اوّل خودش تقصير كند و از احرام خارج شود.بنابراین محرم نمى‌تواند مو از بدن ديگرى زايل كند. خواه طرف مقابل مُحرِم باشد، يا غير مُحرِم، خواه با تيغ باشد، يا با وسيله ديگر؛ ولى اين كار كفّاره‌اى ندارد. بنابراين، بايد دقّت كرد كه در منى به هنگام بيرون آمدن از احرام، افراد محرم نمى‌توانند سر ديگران را بتراشند، يا اصلاح كنند؛ بلكه اوّل بايد خودشان از احرام خارج شوند و بعد چنين كنند.

هرگاه كسى نذر كند اگر فلان حاجتش روا شد حج بجا آورد و قبل از روا شدن آن از دنيا برود، قضاى نذر لازم نيست؛ امّا اگر بعد از روا شدن حاجت و درحالی‌که مى‌توانسته به حج رود، از دنيا برود، بايد ورثه او آن را قضا كنند، يا براى او اجير بگيرند و احتياط آن است كه پول آن را با رضايت ورثه (اگر همه كبير باشند) از اصل تركه بردارند.

در فرض سؤال بايد براى طواف و نماز نايب بگيرد و بقيّه اعمال عمره را خودش بجا آورد و چنانچه به ايران آمده، بايد برگردد و اعمالش را انجام دهد و اگر نمى‌تواند برگردد، بايد براى اعمال عمره نايب‌ بگيرد، ولى ‌بايد خودش‌ تقصير نموده و ترتيب بين تقصير و ساير اعمال را مراعات كند و تا اعمال عمره را انجام ندهد، در احرام باقى مى‌ماند.

واجب است وظايف سه‌گانه منى را از روى ترتيب انجام دهد؛ اوّل: رمى جمره عقبه، دوم: قربانى، سوم: تراشيدن سر، يا كوتاه كردن مقدارى از موى آن و ناخن گرفتن.

رعايت ترتيب در تمام هفت سنگ لازم نيست، بلكه در چهار سنگ اوّل واجب است، بنابراين اگر حداقل چهار سنگ به جمره اولى، سپس چهار سنگ به جمره وسطى بيندازد و بعدازآن جمره عقبه را رمى كند، ترتيب مراعات شده است و باقيمانده را نيز به ترتيب بزند؛ البته عمداً اين كار را نكند.

اگر احتمال نمى‌داد كه حيوان چاق است، يا احتمال مى‌داد، ولى از روى بی‌مبالاتی آن را ذبح كرد، اگر قصد اطاعت امر الهى داشته كافى است.

چنين نمازى صحيح است و اعاده ندارد.