حکم درویش شدن
آیا درویش شدن اشکالی دارد؟
دراویش یعنی صوفیه دارای انحرافاتی هستند از آنها بپرهیزید.
دراویش یعنی صوفیه دارای انحرافاتی هستند از آنها بپرهیزید.
بول شتر نجس نیست ولی در غیر موارد ضرورت خوردن آن حرام است.
فايده استبراء از منى اين است كه اگر رطوبت مشكوكى از او خارج شود و نداند منى است يا يكى از آبهای پاك، غسل ندارد و اگر استبراء نكند و احتمال دهد ذرات منى در مجرى باقى بوده و همراه بول يا رطوبت ديگرى خارجشده، بايد دوباره غسل كند.
هرگاه بدون دست کشیدن برطرف نمیشود، دست بکشید.
گاهی مکلف علم به ثبوت حکم ضروری در دین اسلام دارد و میداند آنها پیامبر آورده است، معذلک انکار میکند، این انکار منجر به تکذیب پیامبر صلی الله علیه و آله میشود و کافر است؛ ولی گاهی اعتقاد به عدم ثبوت حکم ضروری در اسلام دارد و طبیعتاً معتقد است که پیامبر آنها نیاورده است هرچند درواقع در دین اسلام چنین حکمی ثابت است، این شخص هرچند منکر ضروری است ولی از آنجا که پیامبر را تکذیب نکرده است کافر محسوب نمیشود، مثلاً در اوایل اسلام اگر از کسی از حرمت ربا سؤال میشد، میگفت: اشکال ندارد؛ گمان میکرد مانند معاملات دیگر است و حرام بودنش را انکار میکرد و میگفت پیامبر چنین حکمی را نیاورده است، بنابراین در اینجا چون علم نداشت انکار پیامبر محسوب نمیشد.
تنفرآور است نمیتوان بخورند هرچند پاک است.
هرگاه شك كند استبراء كرده يا نه بايد از رطوبتهای مشكوك اجتناب كند.
منظور از دومی جاهایی است که خارج از جادههای عبور و مرور مردم باشد مثلاً در گوشهای در بیابان یا خرابه و مانند آن.
درصورتیکه از بدن میت جداشده (ولو بعد از مرگ) نجس نیست ولی بنا بر احتیاط واجب باید ازآنچه به بدن متصل است اجتناب کنند.
میتوانند فضله و مقداری از اطراف آن را بردارند و بقیه را مصرف کنند.
اگر استبراء كرده ولى نمى داند درست بوده يا نه اعتنا به شك نمى كند.
اگر با آب قليل پاك چيزى را كه نجس شده بشويند پاك میشود امّا آبى كه از آن جدا میشود و آن را «غساله» گويند، نجس است؛ مگر در آبى كه با آن مخرج بول و مدفوع را میشویند كه با پنج شرط پاك است:1. يكى از اوصاف سهگانه نجس را به خود نگرفته باشد.2. نجاستى از خارج به آن نرسيده باشد.3. نجاست ديگرى مانند خون يا بول همراه آن نباشد.4. بنا بر احتياط واجب ذرات مدفوع در آب پيدا نباشد.5 بيشتر از مقدار معمول نجاست به اطراف مخرج نرسيده باشد، ولى پاك بودن اين آب به آن معنى است كه اگر به بدن و لباس ترشّح كند لازم نيست آن را آب بكشند، امّا ساير استفادههاى آب پاك را از آن نمىتوان كرد.