هرگاه كسى چيزى را براى خودش وقف كند (مثل آن كه ملكى را وقف كند كه عايدى آن صرف خودش شود، يا بعد از مرگ او خرج مقبره اش نمايند). صحيح نيست ولى اگر مثلًا، مدرسه يا مزرعه اى را وقف بر طلّاب كند و خودش طلبه باشد، مى تواند مانند سايرين از منافع وقف استفاده نمايد.
وقف براى كسانى كه هنوز به دنيا نيامده اند صحيح نمى باشد، ولى وقف براى اشخاصى كه بعضى از آنها به دنيا آمده اند و بعضى هنوز به دنيا نيامده اند صحيح است (مانند وقف بر فرزندان موجود و نسل هاى آينده) و آنها كه بعداً به دنيا مى آيند در آن وقف شريك خواهند شد.
با توجه به این که در وقف باید عین باقی بماند می تواند برای مثال به این شکل وقف کند که ارشد اولاد اناث نسلا بعد نسل از آن استفاده کنند.
تا ممکن است باید امام مسجد از آن استفاده کند و اگر ممکن نشد اجاره دهند و مال الاجاره آن براى امام مسجد استفاده شود و اگر امام مسجد نیاز ندارد در سایر حوایج مسجد مصرف گردد.
نگه دارند و به پسرهای طبقه بعد می رسد.
وقف در صورتى صحيح است كه {در وقف خاص} مال وقف {شده} را به تصرّف كسانى كه براى آنها وقف شده يا وكيل يا ولىّ آنها بدهد، ولى در اوقاف عامّه مانند مساجد و مدارس و امثال آنها تحويل دادن شرط نيست، هرچند احتياط مستحب آن است كه پس از خواندن صيغه آن را در اختيار كسانى كه وقف براى آنها شده قراردهند تا وقف كامل گردد.
همه اقارب و ارحام را شامل می شود.
باید همه برادران به طور مساوی از درآمد آن استفاده کنند و اگر تمام برادران مرحوم شدند آن ملک به ورثه میت (واقف) برمی گردد.
مفهوم آن این است: مادام که طبقه اول ارث هستند درآمد وقف تعلق به آنها دارد و سپس به طبقات دیگر یکی پس از دیگری می رسد.
در صورتی که هیچ راهی برای اصلاح نباشد باید درآمد آن را در میان هر دو تقسیم کرد.
