مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

گفتن اذان یا اقامه به‌صورت غنا يعنى آهنگى كه مناسب مجالس لهو و لعب است حرام و باطل است.

هنگامی‌که وقت اذان می‌رسد میتوان‌ اذان گفت و چند دقیقه تأخیر مانعی ندارد ولی قبل از وقت نمی‌توان گفت.

خواندن تسبیحات بعد از نماز افضل است ولی درصورتی‌که مؤمنین متفرق می‌شوند تقدم آیه مزبور اشکال ندارد.

احتیاط این است که به‌قصد مافی الذمه بخواند.

در فرض سؤال عدول جایز نیست.

مستحب است در موقع اذان گفتن روبه‌قبله بايستد و با وضو باشد و صدا را بلند كند و بكشد و بين جمله‌های آن كمى فاصله‏ دهد و در میان آن حرف نزند.

وقتی‌که خورشید در افق پنهان می‌شود، وقت نماز مغرب و عشاء داخل می‌شود و میتوان‌ نماز مغرب را خواند و تا نیمه‌شب ادامه دارد، البته احتياط مستحب آن ‏است كه تا سرخى طرف مشرق كه بعد از غروب آفتاب پيدا می‌شود از بالاى سر بگذرد و به‌طرف مغرب برگردد، صبر نمایند.

وقت نماز ظهر و عصر از اوّل ظهر شرعى (يعنى مایل‌شدن خورشید از وسط آسمان به‌سوی مغرب) تا هنگام غروب آفتاب است.

نزدیک اذان صبح، از طرف مشرق، سپیده‌ای رو به بالا حرکت می‌کند که آن را (فجر اوّل) گویند، هنگامی‌که آن سپیده، شفّاف و پهن شد، (فجر دوّم) ابتداى وقت نماز صبح است و هنگام طلوع آفتاب از افق نماز قضا می‌شود و بهتر است نماز را قبل از روشن شدن هوا در همان تاریکی اول صبح به‌جا آورند.

مستحب است به‌عنوان تبرک و اميد ثواب در روز اوّل كه بچه به دنيا مى‏آيد، يا پيش از آنکه بند نافش بيفتد در گوش راستش اذان و در گوش چپش اقامه بگويند.

شايسته است كه بدن در موقع گفتن اقامه آرام باشد و اقامه را از اذان آهسته‌تر بگويد و فاصله جمله‌ها را كمتر كند و میان اذان و اقامه يك گام بردارد، يا كمى بنشيند، يا سجده كند، يا دعا نمايد، يا دو ركعت نماز به‌جا آورد.

این نماز را نماز مغرب قرار می‌دهد و سلام می‌دهد سپس نماز عشا را می‌خواند.