مؤمنین می‌توانند حد بیشتر را بگیرند و تا یقین به طلوع فجر محل نشود شب باقی است.
رَبَّنا آتِنا فِى الدُّنْيا حَسَنَةً وَ فِى الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَ قِنا عَذابَ النَّارِ: خداوندا در دنيا و در سراى ديگر به ما نيكى مرحمت فرما و ما را از عذاب دوزخ نگاه‌دار!
بسم‌الله الرَّحْمنِ الرَّحيمِ: به نام خداوند بخشنده بخشايشگر قُلْ هُوَ الله احَدٌ: بگو اوست خداى يكتا. الله الصَّمَدُ: خداوندى است كه همه نيازمندان قصد او می‌کنند؛ لَمْ يَلِدْ وَ لَمْ يُولَدْ: (هرگز) نزاد و زاده نشد؛ وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُواً احَدٌ: و براى او هیچ‌گاه شبيه و مانندى نبوده است.
بسم‌الله الرَّحْمنِ الرَّحيمِ: بهنام خداوند بخشنده بخشايشگر الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمينَ: ستايش مخصوص خداوندى است كه پروردگار جهانيان است. الرَّحْمنِ الرَّحيمِ: بخشنده و بخشايشگر است. مَالِكِ یوم‌الدین: (خداوندى كه) صاحب روز جزا است. ايَّاكَ نَعْبُدُ وَ ايَّاكَ نَسْتَعِينُ: (پروردگارا) تنها تو را مىپرستيم و تنها از تو يارى مىجوييم. اهْدِنَا الصِّراطَ الْمُسْتَقيمَ: ما را به راه راست هدايت فرما! صِراطَ الَّذينَ انْعَمْتَ عَلَيْهِمْ: راه كسانى كه آنان را مشمول نعمت خود ساختى، غَيْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَيْهِمْ وَ لا الضَّآلّينَ: نه راه كسانى كه بر آنان غضب كردى و نه گمراهان!
يا مُحْسِنُ قَدْ أَتاكَ المـُسِيءُ وَقَدْ اَمَرْتَ الْمـُحْسِنَ أنْ يَتَجاوَزَ عَنِ الْمـُسِيءِ أنْتَ الْمـُحْسِنُ وَ اَنَا الْمـُسِيءُ بِحَقِّ مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد صَلِّ عَلي مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد وَ تَجَاوَزْ عَنْ قَبِيحِ مَا تَعْلَمُ مِنِّي اي خدايي كه به بندگان احسان ميكني بنده گنهكار به در خانه تو آمده و تو امر كردهاي كه نيكوكار از گناهكار بگذرد، تو نيكوكاري و من گناهكار؛ به‌حق محمد وآل محمد: رحمت خود را بر محمد وآل محمد: بفرست و از بديهايي كه ميداني از من سرزده بگذر.
اشْهَدُ انْ لا اله إلَّااللَّهُ وَحْدَهُ لا شَريكَ لَهُ: گواهى مىدهم هیچ‌کس شايسته پرستش جز خداوند نيست، يگانه است و شريك ندارد. وَ اشْهَدُ انَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ: و گواهى مىدهم محمد صلی‌الله عليه و اله بنده و فرستاده اوست. اللَّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ: خداوندا! درود بفرست بر محمد صلی‌الله عليه و اله و اهل‌بیت او علیهم‌السلام.
از بعضى روایات استفاده می‌شود که این کار از عصر ائمّه (علیهم‌السلام) شروع شد ولى در آن عصر جنبه عمومیت نداشته است و از اواخر قرن سوم معمول شده است، سپس به‌صورت شعار شیعه درآمد (براى توضیح بیشتر به کتاب نفیس مستمسک، بحث اذان و اقامه رجوع شود). ضمناً توجه داشته باشید که شهادت به ولایت امیرالمؤمنین (ع) جزو واجبات اذان و اقامه نیست و به‌عنوان اظهار علاقه گفته می‌شود.
در فرض سؤال نماز را ادامه دهد و بعداً قضا نماید.
درصورتی‌که بیدار نکردن آن‌ها باعث هتک و کم‌ارزش شدن نماز نزد آن‌ها شود باید آن‌ها را بیدار کنید و اگر شب‌ها زودتر بخوابند و غذای سبک و کمتری بخورند راحت‌تر بیدار می‌شوند.
اشکالی ندارد ولی می‌تواند نماز را رها کند و نماز دیگری بخواند.
با توجه به آنچه نوشته‌شده است نماز خوانده‌شده کافی نیست و بنا بر احتیاط واجب باید قضا کند مگر به نیت مافی الذمه خوانده باشد و یا با توجه به این وقت از سال (تابستان) حداقل رکعت اول قبل از نیمه‌شب شرعی واقع شد باشد.
همه حق‌دارند در مسجد اذان بگویند و کسى نمی‌تواند دیگرى را منع کند، ولى بهتر است رعایت احترام اذان گوى راتب بشود، مگر اینکه براى او مشکلى پیش آید.
