اگر كسى در اين وقت اشتباهاً نماز عشا را قبل از نماز مغرب بخواند و بعد از نماز متوجّه شود، نمازش صحيح است و بايد نماز مغرب را بعداً به‌جا آورد.
با توجه به آنچه نوشته‌شده است نماز خوانده‌شده کافی نیست و بنا بر احتیاط واجب باید قضا کند مگر به نیت مافی الذمه خوانده باشد و یا با توجه به این وقت از سال (تابستان) حداقل رکعت اول قبل از نیمه‌شب شرعی واقع شد باشد.
بايد توجّه داشت كه ساعت 12 هميشه ظهر شرعى نيست، بلكه در بعضى از مواقع سال ظهر شرعى قبل از 12 و گاهى بعد از ساعت 12 است و ساعت 12 ساعت قراردادى و رسمى است نه شرعى.
خواندن نماز مغرب کفایت می‌کند و لزومی به اعاده‌ی نماز عشاء نیست.
هرگاه از روى غفلت يا فراموشى شروع به نماز عشا كند و در اثنا بفهمد كه نماز مغرب را نخوانده بايد نيّت را به نماز مغرب برگرداند، مگر اينكه وارد ركوع ركعت چهارم شده باشد كه در اين صورت عدول جايز نيست و بايد ادامه دهد و نماز مغرب را بعد به‌جا آورد.
اگر كسى عمداً تا اين موقع نماز مغرب را تأخير اندازد بايد اوّل نماز عشا را بخواند و بعد نماز مغرب را قضا كند.
وقت مخصوص نماز ظهر از اوّل ظهر است تا موقعى كه به‌اندازه خواندن نماز ظهر بگذرد و هرکس به‌اندازه‌ی حال خود باید رعایت نماید مثلاً شخص مسافر به‌اندازه دو رکعت وقت مخصوص نماز ظهر برای او است.
احتياط واجب آن است كه شب را از اوّل غروب آفتاب تا اذان صبح حساب كند و در نيمه اوّل سال تقريباً ساعت دوازده و پانزده دقيقه بعدازظهر آخر وقت نماز مغرب و عشا است و در نيمه دوم سال ساعت يازده و پانزده دقيقه بعدازظهر آخر وقت نماز مغرب و عشا است، هرچند در ايّام سال كمى تفاوت دارد.
در فرض سؤال باید نماز را رها کرده و بلافاصله عشاء را شروع نمایید و بعد نماز مغرب را قضا کنید.
وقت مخصوص نماز عصر موقعى است كه به‌اندازه خواندن يك نماز به غروب باقی‌مانده باشد.
از زمانی که وقت مخصوص نماز مغرب تمام شد یعنی به‌اندازه‌ی سه رکعت وقت گذشت تا زمانی که وقت مخصوص نماز عشاء وارد شود، وقت مشترک است و میتوان هر دونماز را خواند.
