مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

تفاوت این دو روشن است؛ در نماز جماعت عدالت امام شرط است و در فرض سؤال امام به فتوای مرجعش کار خلافی انجام نداده است و عدالت او باقی است. ولی در مورد نماز قصر و اتمام، کسی که به عقیده مأموم نماز را برخلاف وظیفه می‌خواند نمازش باطل است هرچند شرعاً گناهی نکرده است.

تا حدى كه متعارف باشد و جدا از محوطه نماز محسوب نشود.

در فرض سؤال باید تذکر دهد.

اگر در اثناء نماز به خاطر عذرى نيّت فرادا كند نمى‏تواند دوباره به جماعت برگردد و نيز اگر مردّد شود كه نيّت فرادا‏ كند يا نكند و بعد تصميم بگيرد نماز را به جماعت تمام كند جماعت او اشكال دارد، امّا هرگاه شك كند كه نيّت فرادا كرده يا نه بنا مى‏گذارد بر اين‏كه نيّت فرادا‏ نكرده است.

در فرض سؤال نماز را تمام کند و اعاده نماید.

اگر نماز امام تمام شود و مأموم هنوز مشغول تشهد يا سلام است لازم نيست نيّت فرادا‏ كند.

در فرض سؤال مانعی ندارد.

این کار لازم نیست.

با توجه به اینکه ذاتاً نماز مستحبی است انجام آن به‌صورت جماعت جایز نیست.

باید با زبان خوب این مطلب را به او تذکر دهید تا انشاء الله این کار را ترک نماید.

لازم بود نماز مغرب را نیت کند و به مردم بگوید آنها نماز عشاء را اقتدا کنند و بعد از رکعت سوم او رکعت چهارم را فرادا بخوانند و لازم است او(امام)نماز را قضا کند ولی نماز مامومینی که اطلاع نداشته اند صحیح است.

در صورتى که موجب اهانت به نماز جماعت اوّل نباشد، مانعى ندارد.