در عدالت امام جماعت ملاك حليّت و حرمت عمل نزد خود اوست نه مأموم، يعنى عدالت امام جماعت به اين صورت براى ديگران احراز می‌شود كه از او گناه كبيره يا اصرار بر گناه صغیرهای كه حرمت آن نزد خود امام جماعت ثابت است ديده نشود. جهل امام جماعت به حرمت يك عمل، عذر براى او محسوب شده و او در ظاهر گناه نكرده است.
الزام پدر تأثیری ندارد ولی اگر ترک کردن جماعت از ناحیه پسر باعث اذیت و آزار پدر گردد باید آن را به مقداری که موجب عسر و حرج نمی‌شود انجام داد.
در فرض سؤال، مأمومین نمی‌تواند اقتدا کند ولى اگر مأمومین خبر ندارند بر امام لازم نیست مطلب را براى آن‌ها شرح دهد.
با توجه به آنچه نوشته‌اید، مأموم باید تسبیحات اربعه را بخواند و احتیاطاً نماز را اعاده کند.
نماز جماعت مقدّم است و هیچ‌چیز در مسجد نباید مزاحم نماز شود.
اگر امام جماعت جاهل قاصر باشد اشکالی ندارد ولی اگر جاهل مقصر باشد فقط باید نماز خودش را اعاده کند.
احتیاط آن است که نماز را اعاده کند.
این کار از جهات مختلف حرام است و باید به آن‌ها اعلام کرد که چنین نمازی قطعاً باطل است، این احتمال نیز وجود دارد که بعضی از مخالفان اسلام برای تضعیف احکام اسلام چنین صحنه‌هایی را به وجود آورده و به رسانه‌ها کشانده‌اند.
اگر همان زمان شک داشته‌اید نماز را احتیاطاً اعاده نمایید ولی نماز مأمومین صحیح است.
اقتدا نکند تا امام به رکوع برود و اگر قبل از رکوع اقتدا کرده نماز را تمام نموده و احتیاط واجب اعاده کند.
صف‌های نزدیک و سمت راست اولویت دارند.
