درصورتی‌که عقیده خود را ابراز و اعلان نکند مجازاتی نمی‌شود ولی از اسلام خارج خواهد شد و همسر او نیز باید از او جدا شود و وظیفه شما آن است که ایشان را با زبان خوش توأم باادب و احترام نهی از منکر کنید و اگر مؤثر نشد با ایشان قطع رابطه نمایید.
شیخی‌ها دارای بعضی اعتقادات انحرافی هستند هرچند ظاهراً مسلمانند؛ وصلت با آن‌ها خالی از اشکال نیست. سزاوار است با آن‌ها رفت‌وآمد نداشته باشید مگر بتوانید آن‌ها را از اعتقادات خود برگردانید.
چنانچه سلام کردن باعث جلب آن‌ها به اسلام می‌شود، اشکالی ندارد.
درصورتی‌که ناچار است با او در یک‌منزل باشد لازم نیست از او پرهیز نماید ولی سعی کند با زبان خوب او را به اسلام بازگرداند.
وحدت وجود معانى متعددى دارد، آنچه به‌طورقطع باطل و به عقیده همه فقها موجب خروج از اسلام است این است که کسى معتقد باشد در عالم هستی یک وجود بیش نیست و خداوند عین موجودات این جهان است و خالق و مخلوق و عابد و معبودى وجود ندارد همان‌طور که بهشت و دوزخ نیز عین وجود اوست و لازمه آن انکار بسیارى از مسلّمات دین است، هرگاه کسى ملتزم به لوازم آن بشود خارج از اسلام است و غالب فقهاى معاصرـ اعمّ از احیا و اموات (رضوان اللّه تعالى علیهم) این موضوع را پذیرفته و در حواشى عروه به آن اشاره‌کرده‌اند. و كسانى كه معتقدند خدا در انسان، يا موجود ديگرى حلول كرده و با آن‌یکی شده، يا خدا را جسم بدانند احتياط واجب، اجتناب از آن‌هاست.
با توجه به اینکه امام حکم آن را صادر کرده‌اند مخالفت آن حکم نمی‌توان کرد.
درصورتی‌که منکر ضروریات دین اسلام نباشند پاک هستند.
هرگونه کمک بر فرقه ضاله و اعضاء آن گروه ازنظر شرعی ممنوع است مگر در موارد خاصّی که قانون بنا بر مصالحی تجویز کرده است.
مرتد محسوب می‌شود و رفت‌وآمد با او جایز نیست.
نامحرم نمی‌شود، جز زن و شوهر که باید از هم جدا شوند.
هرگونه اهانت به مقام شامخ امامان معصوم (علیهم‌السلام) و توهین به آن بزرگواران درصورتی‌که توهین‌کننده مسلمان باشد موجب ارتداد است و اگر مسلمان نباشد در حکم ساب النبی (صلی‌الله علیه و آله) است و این‌گونه افراد در اسلام مجازات بسیار سنگینی دارند. خداوند مسلمین و مخصوصاً پیروان مکتب اهل‌بیت (علیهم‌السلام) را از شر دشمنان مصون و محفوظ دارد.
