مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

الف و ب) اصل چنين شرطى با توجّه به ابهام فراوانى كه دارد محلّ اشكال است و لازم است به نوعى با هم مصالحه كنند.

در صورتی که وکیل را عزل کند و به اطلاع او برساند طلاق صحیح نیست.

طلاق دادن او واجب نیست؛ ولى لازم است او را از کار خلاف باز دارد، امّا اگر مشهور به زنا شود احتياط واجب طلاق دادن اوست.

مادامی که صیغه طلاق جاری نشده نمی تواند از او جدا شود ولی سعی کند شاهدانی مشکلات او را به دادگاه ارائه دهند.

ظاهر این است که این شرط از چنین صورتى منصرف است، زیرا هدف از این شرط، این بوده که به همسر اوّل قناعت کند حال اگر همسر اوّل با پشت پا زدن به زندگى زناشویى مرد را در بلاتکلیفى گذاشته، جایى براى تأمین آن شرط باقى نمى ماند یعنى زن وکالت در طلاق نخواهد داشت.

در مواردی که وکالت در طلاق گرفته می تواند خود را با رعایت شرایط و احکام آن طلاق دهد.

عدم تمکین به تنهایى مى تواند دلیلى بر اقدام به طلاق باشد، ولى تا مى توانید از طلاق بپرهیزید مگر این که ناچار شوید.

زن باید از شوهرش جدا شود و نیازی به طلاق نیست.

زوج می تواند او را طلاق دهد.

این کار جایز نیست، مگر این که واقعاً خطر بیمارى روانى زوجه را تهدید کند.

مادامى که وقوع طلاق مشکوک است در حکم زوجه اوست.

در صورت فسخ یا طلاق در مدت کوتاه احتیاط آن است که آنرا بازگرداند.