مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

ضامن هستند.

درصورتی‌که این کار را به‌منظور تحقّق جنایتى کرده، یا می‌دانسته که این عمل غالباً سبب بروز جنایت می‌شود، هرچند نیّت آن را نداشته، ضامن است؛ و در مورد خودش، خونش هدر می‌باشد.

با توجه به آنچه در سؤال مطرح می‌شود دلیل مسئله این است که هنگامی‌که افراد وارد بازى می‌شوند عملاً از یکدیگر نسبت به حوادثى که در طبیعت بازى احیاناً نهفته است و حتّى اگر طبق مقررات هم عمل کنند باز هم این حوادث پیش می‌آید، برائت ضمنى می‌جویند، شبیه برائتى که طبیب لفظاً یا عملاً از مریض می‌گیرد و این کار سبب برائت ذمّه او می‌شود.

درصورتی‌که متعلق به دیگران باشد ضمان دارد در غیر این صورت نوعی انحراف و کار حرامی است.

درصورتی‌که معلوم شود یکى از آن دو نفر این کار را انجام داده‌اند و دلیلى بر اثبات مقصّر واقعى نباشد، ضمان در میان آن‌ها تقسیم می‌شود.

هرکدام از اسباب به مقدار تأثیرى که در پدید آمدن آن حادثه داشته ضامن هستند؛ و درصورتی‌که میزان تأثیر هر یک مشخص نباشد، نخست به کارشناسان مورداطمینان مراجعه می‌شود. اگر مشخص نشد، خسارت در بین همه آن‌ها به‌طور مساوى تقسیم می‌گردد.