مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

شک بین سه و چهار در هر جاى نماز باشد بنا بر چهار می‌گذارد و نماز را تمام كرده و بعدازآن یک‌رکعت نماز احتياط ايستاده، يا دو ركعت نشسته، به‌جا می‌آورد.

هرگاه نماز را به رجاء و امید صحت ادامه دهند (نه به‌قصد ورود) و بعداً معلوم شود صحیح بوده کافی است و نیاز به اعاده ندارد.

ظن قریب به‌یقین علم عرفی شمرده می‌شود و در حکم یقین است.

در شك میان چهار و پنج در حال ايستاده، بايد بنشيند تا شك او تبديل به سه و چهار شود و بنا را بر چهار می‌گذارد و نماز را تمام می‌کند بعد یک‌رکعت نماز احتياط ايستاده، يا دو ركعت نشسته به‌جا می‌آورد و احتياط واجب آن است كه نماز را نيز اعاده كند.

در فرض سؤال اگر در یادگیری مسئله کوتاهی نکرده است نماز صحیح است اما از این به بعد رعایت نماید.

احتیاط این است که نماز را اعاده کند.

در فرض سؤال احتیاط این است که نماز را اعاده کند.

در فرض سؤال اعتناء نکند مگر اینکه نماز دورکعتی نبوده و یقین دارد یا دو رکعت خوانده یا پنج رکعت که در این صورت نمازش باطل است.

در این موارد که شک قبل از سجده دوم است احتیاط این است که نماز را تمام کرده و بعد اعاده کنند.

افعال جداگانه محسوب می‌شوند لذا اگر در هرکدام نسبت به اعمال قبل شک کند نباید به شک خود اعتنا کند.

بنا را بر چهار گذاشته و نماز را تمام کند و یک‌رکعت نماز احتیاط ایستاده بخواند و بعد دو سجده سهو انجام دهد و بعد هم بنا بر احتیاط نماز را اعاده نماید.

در شك میان دو و سه و چهار بعد از سر برداشتن از سجده دوم، بايد بنا را بر چهار بگذارد و بعد از نماز دو ركعت نماز احتياط ايستاده، سپس دو ركعت نشسته به‌جا آورد.