هرگاه به‌واسطه بى اطّلاعى و ندانستن مسئله، كارى انجام دهد كه می‌داند حرام است، ولى نمی‌دانسته روزه را باطل می‌کند، قضا دارد ولی کفّاره ندارد.
اگر وسواس او به‌طور غیرقابل‌تحملی شدید می‌شود واجب نیست و بعداً قضا کند.
درصورتی‌که روزه گرفتن برای شما ضرر داشته باشد می‌توانید فعلاً روزه نگیرید و در زمستان قضای آن را انجام دهید.
اگر نذر مطلق بوده سال آینده انجام دهید.
درصورتی‌که در شب ماه رمضان جُنُب باشد و بخوابد و بيدار شود و براى بار دوم يا سوم بخوابد و بيدار نشود، در اين صورت احتياط واجب قضاى روزه است.
در فرض سؤال روزه باطل است و باید قضا نماید ولی کفاره ندارد.
هرگاه در هواى صاف به‌واسطه تاريكى يقين كند مغرب شده و افطار كند بعد معلوم شود مغرب نبوده، باید قضا نماید و کفاره ندارد.
اگر بعد از تحقيق يقين كند صبح نشده و چيزى بخورد، بعد معلوم شود كه صبح بوده، روزه صحیح است و اگر ماه رمضان باشد قضا واجب نيست.
اگر بدون آن‌که تحقيق کند صبح شده يا نه يا بعد از تحقيق، شک يا گمان کند که صبح شده است و کاري که روزه را باطل می‌کند انجام دهد، بعد معلوم شود صبح بوده روزه باطل است و اگر روزه ماه رمضان است تنها قضا دارد.
هرگاه كسى بگويد صبح نشده و هنوز وقت باقى است و انسان به گفته او كارى كه روزه را باطل می‌کند انجام دهد و بعد معلوم شود صبح بوده، در اينجا نيز قضا لازم است.(البته: درصورتی‌که آن فرد انسان موثقی باشد تحقیق بوده و کافی است و قضا ندارد)
