مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

فروختن متنجّس، يعنى چيز پاكى كه نجس شده و آب كشيدن آن ممكن است، مانند ميوه و پارچه و فرش اشكال ندارد، ولى اگر مشترى بخواهد آن را براى خوردن يا كارهاى ديگرى كه پاك بودن در آن شرط است مصرف كند بايد به او بگويد.

خریدوفروش عین نجس یعنى چیزهایى که ذاتاً نجس است بنا بر احتیاط واجب (مانند بول و غایط و خون) بنابراین، خریدوفروش کودهاى نجس اشکال دارد، ولى استفاده از آن‌ها بی‌مانع است، امّا خریدوفروش خون در عصر و زمان ما که براى نجات مجروحین و بیماران مورداستفاده قرار می‌گیرد جایز است و همچنین خریدوفروش سگ شکارى و نگهبان.

فروختن حیوان حرام‌گوشت و میت و غذاى نجس و بعضى از حیوانات غیر مأکول به کسانى که آن را حلال می‌دانند جایز است، ولى فروختن شراب و مانند آن خالی از اشکال نیست.

خریدوفروش سگ اگر به‌قصد استفاده مشروع و عقلایی مثل نگهبانی و شکار باشد اشکالی ندارد ولی خریدوفروش و نگهداری سگ‌های زینتی و امثال آن جایز نیست.

هرگاه چیز پاکى مانند روغن که آب کشیدن آن ممکن نیست نجس شود اگر مصرف آن فقط خوردن است فروختن آن باطل و حرام است، ولى اگر مصرفى دارد که شرط آن پاک بودن نیست معامله آن صحیح است (مانند نفت نجس).

خریدوفروش اعضاى بدن مانند كليه و امثال آن باطل است؛ ولى احتياط مستحب آن است كه اگر پولى مى‏خواهند بگيرند در مقابل اجازه برداشتن عضو از بدن شخص دهنده بوده باشد، نه در مقابل خود عضو و اصل اين كار در صورتى جايز است كه براى دهنده توليد خطر نكند.

مانعی ندارد.

خریدوفروش تمام انواع مسكرات حرام و باطل است.

مواد غذايى و دارويى و امثال آن، كه از كشورهاى غير اسلامى می‌آورند اگر نجس بودن آن‌ها قطعى نباشد معامله آن‌ها اشكالى ندارد، مثل اين‏كه احتمال دهيم شير و پنير و روغن را به‌وسیله دستگاه مى‏گيرند.

گوشت‌هایی كه از بازار مسلمانان يا از دست شخص مسلمان گرفته شود خریدوفروشش اشكال ندارد، ولى اگر بداند مسلمانى كه آن را از دست كافر گرفته يا از بلاد كفّار آورده تحقيق نكرده كه حيوانش مطابق دستور شرع ذبح‌شده يا نه، خریدوفروش آن باطل و حرام است؛ ولى اگر از مسلمانى گرفته كه ظاهراً پايبند شرع است و احتمال مى‏دهد تحقيق كرده باشد معامله‏اش صحيح است؛ و خريدن چرم‌هایی كه از بلاد كفّار می‌آورند اشکالی ندارد و پاك است، هرچند نماز ندارد.

درصورتی‌که فایده معقولی داشته باشد مانعی ندارد.

هرگاه این کار براى حفظ جان افراد زنده، یا درمان بیمارى مهمی ضرورت داشته باشد مانعى ندارد و فرقى میان افراد شناخته‌شده و غیر آن‌ها نیست.