بيتوته كردن در دامنه کوه‌های اطراف مشعر به هنگام وقوف در مشعر در شب عيد جايز است، ولى در دامنه کوه‌های مأزمين كه در آغاز مشعر قرار دارد و خارج از مشعر محسوب مى‌شود، جز در موقع ازدحام و ضرورت اشكال دارد.
چنانچه براى راهنمایى و اداره وضع آن‌ها لازم است با آن‌ها بروند مانعى ندارد و کفّاره هم لازم نیست.
براى چند طایفه جايز است مقدار مختصرى در مشعر توقّف كرده، سپس به منى بروند: 1. زنان 2. بيماران 3. پيرمردان 4. تمام افراد معذور. به‌این‌ترتیب، كسانى كه عذرى دارند مقدارى از شب را در مشعر توقّف كنند، سپس ازآنجا كوچ كرده به منى بروند، بنابراين پيرمردان، بيماران، كودكان و تمام اشخاصى كه براى پرستارى يا راهنمايى بايد همراه آن‌ها باشند و آن‌ها كه مى‌ترسند در ازدحام جمعیت صبح روز عيد اذيّت شوند، مى‌توانند شبانه (بعد از مقدارى توقّف در مشعرالحرام و ذكر خدا) به منى بروند و همان شب نيز رمى جمره عقبه كنند؛ ولى احتياط مستحب آن است كه قبل از نصف شب از مشعر حركت نكنند و راهنمايان اگر بتوانند بعد از رساندن نفرات به مِنى، براى وقوف به مشعر بازگردند، احتياط آن است كه برگردند.
وقوف در مشعرالحرام ركن است؛ يعنى هر كس آن را عمداً ترك كند حج او باطل مى‌شود و همین‌که مقدارى از بين‌الطلوعين را وقوف کند، وقوف رکنی را درک کرده است البته ماندن تمام فاصله ميان طلوع صبح تا طلوع آفتاب در مشعرالحرام واجب است (و حتّى ماندن در شب عيد نيز بنا بر احتياط، واجب مى‌باشد)، ولى هرگاه شب را به‌تنهایی در انجام بماند، براى صحيح بودن حج او كافى است؛ امّا همان‌طور كه گفتيم اگر از روى عمد باشد گناه كرده و بايد يك گوسفند كفّاره دهد.
از احرام خارج می‌شود و حجش صحیح است.
در مقام ضرورت اشکال ندارد و در غیر این صورت جایز نیست.
هرگاه بدون عذر شرعى قبل از طلوع فجر از مشعر كوچ كند و به منى رود، اگر جاهل باشد چيزى بر او نيست و اگر از روى عمد باشد گناه كرده و بايد يك گوسفند كفّاره دهد؛ ولى حج او صحيح است؛ امّا مى‌تواند كمى قبل از طلوع آفتاب از مشعر به سمت منى حركت كند، ولى قبل از طلوع آفتاب از وادى محسّر (در انتهاى منى) عبور ننمايد.
كسى كه هیچ‌یک از وقوف‌های اختيارى و اضطرارى را، نه در مشعر و نه در عرفات، درك نكند، حج او باطل است و بايد نيّت «عمره مفرده» كند؛ يعنى با همان احرامى كه دارد طواف و نماز طواف وسعى را انجام داده و تقصير كند (و احتیاطاً طواف نساء و نماز آن را نيز بجا آورد) و از احرام خارج شود؛ و در سال آينده بايد حج تمتّع را اعاده كند. البته چنين شخصى اگر قربانى‌اش را همراه آورده، احتیاطاً ذبح كند.ضمناً اگر درك نكردن وقوف‌های اختيارى و اضطرارى از روى تقصير و كوتاهى بوده، حج بر او مستقر مى‌شود و بايد سال بعد انجام دهد؛ چه داراى شرايط آن باشد، يا نباشد.
هرگاه پس از انجام رمى توسّط نايب، عذر برطرف شود و وقت باقى باشد، احتياط آن است كه خودش دوباره انجام دهد.
هرگاه ترتيب را در رمى جمرات سهواً رعايت نكرد، بايد برگردد و طورى بجا آورد كه ترتيب حاصل شود.
در مواردى كه اين اعمال را مقدّم مى‌دارد احتياط واجب آن است كه محرم به احرام حج شود، سپس آن‌ها را انجام دهد.
اگر بتواند بدون مشقّت چيزى كه اضافه بر لوازم موردنیاز سفر است بفروشد، بايد آن را فروخته و با پولش قربانى تهيّه نموده و آن را ذبح كند.
