كسانى كه از طرف ديگران و به نيابت از آنان قربانى مى‌كنند، بايد قبل از حلق يا تقصير كسى كه آن‌ها را نايب كرده قربانى را ذبح كنند.
تقصير را در منى اعاده مى‌كند، امّا اعاده اعمال مترتّبه لازم نمى‌باشد. البته اگر امسال به حج مشرف می‌شود تقصیر حج امسال او کفایت می‌کند.
شخصى كه حج نيابتى بجا مى‌آورد، مى‌تواند شخص ثالثى را براى قربانى وكيل كند و نيّت قربانى را نايب اصلى مى‌كند ولی اگر شرط كرده كه خودش قربانى كند، نمی‌تواند به ديگرى وكالت دهد.
واجب است تراشيدن، يا كوتاه كردن مو، در منى باشد و کسی كه از روى عمد، يا نادانى و فراموشى در منى تقصير نكند واجب است به منى بازگردد و اين وظيفه را انجام دهد و اگر نمى‌تواند برگردد، يا مشقّت شديد دارد، هر جا كه هست انجام دهد؛ ولى احتياط واجب آن است كه در صورت امكان، موى خود را به منى بفرستد و مستحب است در انجام دفن كند.
حج او اشکالى ندارد، ولى قربانى بر ذمّه‌اش می‌ماند. اگر ماه ذی‌الحجه تمام نشده، در وطنش قربانى می‌کند. در غیر این صورت، در سال آینده در ماه ذی‌الحجه قربانى می‌نماید.
احتياط آن است كه تقصير را در روز عيد قربان بجا آورد؛ هرچند تأخیر آن تا آخر ايّام تشريق جايز است، ولى احتياط واجب آن است كه در شب اين كار انجام نشود.
حاجى اگر بتواند بدون زحمت و مشقّت قرض كند و مالى داشته باشد كه بتواند قرض خود را ادا نمايد، بايد قرض كند و قربانى نمايد.
واجب است وظايف سه‌گانه منى را از روى ترتيب انجام دهد؛ اوّل: رمى جمره عقبه، دوم: قربانى، سوم: تراشيدن سر، يا كوتاه كردن مقدارى از موى آن و ناخن گرفتن.
اگر حاجى قدرت بر ذبح نداشته باشد، يعنى نه حيوانى براى قربانى دارد و نه پول آن را، چنين شخصى بايد سه روز در سفر حج و هفت روز پس از بازگشت (مجموعاً ده روز) روزه بگيرد؛ و آن سه روز را كه در سفر حج بجاى قربانى روزه مى‌گيرد، بايد در ماه ذی‌الحجه باشد و احتياط واجب آن است كه از هفتم تا نهم اين ماه باشد و جلوتر نباشد و بايد آن سه روز پشت سر هم باشد؛ و هفت روز ديگر را بايد پس از بازگشت از سفر حج روزه بگيرد و احتياط مستحب آن است كه پی‌درپی بجا آورد.
اشكالى ندارد.
اگر بتواند بدون مشقّت چيزى كه اضافه بر لوازم موردنیاز سفر است بفروشد، بايد آن را فروخته و با پولش قربانى تهيّه نموده و آن را ذبح كند.
