در وجوب قربانى فرقى نيست بين آن‌که از روى علم و عمد بيتوته را ترك كرده باشد، يا از روى فراموشى، يا ناآگاهى از مسئله شرعى.
كسانى كه در زمين‌هاى متّصل به منى، كه از منى نيست، در شب يازدهم و دوازدهم بيتوته مى‌كنند بايد كفّاره بدهند و براى هر شب، بنا بر احتياط واجب، يك گوسفند قربانى كنند؛ هرچند معتقد بوده‌اند كه انجام جزء منى است، يا به گفته اشخاص محلی مطمئن شده بودند.
انجام دادن اعمال مکه (طوافین و سعى) براى غیر داراى عذر در شب دوازدهم بلکه در شب یازدهم بعد از نیمه‌شب نیز جایز است.
اگر بعد از گذشتن وقت هر سه روز، يقين كند كه در يك روز رمى نكرده، ولى دقیقاً نداند كه كدام روز بوده، كافى است يك روز را به نيّت ما فى الذّمّه قضا كند.
شخصى كه حج نيابتى بجا مى‌آورد، مى‌تواند شخص ثالثى را براى قربانى وكيل كند و نيّت قربانى را نايب اصلى مى‌كند ولی اگر شرط كرده كه خودش قربانى كند، نمی‌تواند به ديگرى وكالت دهد.
در فرض سؤال اعاده لازم است و حکم معذور را ندارد.
هرگاه سازمان‌های مسئول پول قربانى را بگيرند و با برنامه‌ريزى مورداطمینانى قربانى حجاج را انجام دهند مانعى ندارد، ولى بايد تقصير و خارج شدن از احرام بعد از اطمينان به انجام قربانى صورت گيرد.
درصورتی‌که جاهل به مسئله بوده، فرزندانش حلال‌زاده هستند، ولى بايد طواف نساء را انجام دهد و عقد ازدواجشان را دوباره بخوانند.
لازم است بقيّه اعمال خود را، مانند قربانى و تقصير، در روز عيد انجام دهد.
منظور قسمت گردی سرانگشتان است البته کمی بزرگ‌تر هم باشد مانعی ندارد.
بهتر است قضاى رمى جمرات را قبل از اداى آن بجا آورد؛ يعنى اگر مى‌خواهد قضاى روز عيد را در روز يازدهم انجام دهد، بهتر است اوّل قضاى رمى جمره روز عيد را بجا آورد، سپس رمى روز يازدهم را به‌صورت ادا انجام دهد و اگر دو روز قضا شده، در انجام هم بهتر رعايت ترتيب است.
هرگاه بعد از گذشتن روزى كه رمى در آن روز واجب است، شك كند كه آن را انجام داده، يا نه (مثلاً روز يازدهم شك كند رمى روز عيد را بجا آورده، يا نه؟) به شك خود اعتنا نمى‌كند.
