احرامش صحيح است. اگر بتواند عمره و حج را، هرچند با كمك نايب در طواف و سعى، انجام دهد حج او صحيح است و اگر نتواند حج بجا آورد، احتياط آن است كه به حكم محصور عمل كند و با احرام مزبور عمره مفرده هم انجام دهد.
اگر سال اوّل استطاعت اوست و قدرت بر اعمال حج، حتّى به شكل اضطرارى ندارد، مستطيع نبوده و حج بر او واجب نيست، ولى براى داخل شدن به مکه بايد مُحرم شود و با انجام اعمال عمره مفرده، از احرام خارج گردد، ولى اگر سال اوّل استطاعت او نباشد و قبلاً حج بر او واجب شده، درصورتی‌که اميد به بهبودى ندارد بايد نايب بگيرد تا حج تمتّع را براى او انجام دهد و خودش براى وارد شدن به مکه طبق آنچه در بالا گفته شد عمل كند و چنانچه براى اين شخص انجام اعمال حج تمتّع ممكن باشد، هرچند با انجام اضطرارى اعمال، لازم است محرم شود و هر مقدار از اعمال را كه توانايى دارد خودش يا با كمك گرفتن از ديگران انجام دهد و براى بقيّه نايب بگيرد، ولى در وقوف به عرفات و مشعر، گرفتن نايب كافى نيست.
هرگاه شخص بيمار پس از فرستادن قربانى يا پول آن، بهبود يافت، به‌طوری‌که قادر به رفتن به‌سوی مکه شد، بايد به مکه برود و اعمال را انجام دهد، بنابراين اگر محرم به احرام حج تمتّع است و در وسعت وقت رسيد، اعمال عمره و حج را بجا مى‌آورد و اگر وقت تنگ باشد، به‌گونه‌ای كه با انجام عمره به وقوف عرفات نمى‌رسد، بايد به عرفات برود و حج افراد بجا آورد و احتياط آن است كه قصد عدول كند و پس از انجام حج، عمره مفرده انجام دهد و اين حج كفايت از حجةالاسلام مى‌كند و اگر زمانى به مکه برسد كه وقت حج گذشته، يعنى به هیچ‌یک از وقوف مشعر و عرفات نمى‌رسد، عمره او تبديل به عمره مفرده مى‌شود و بايد آن را بجا آورد و از احرام خارج گردد و احتياط آن است كه قصد عدول به عمره مفرده كند و حج واجب را باوجود شرايط در سال ديگر بجا آورد.
هرگاه حاجی يكى از دو وقوف را درك كند سپس محصور شود، حج او صحيح است و براى بقيّه اعمال، هرچه را بتواند خودش بجا مى‌آورد و هر چه را نتواند نايب مى‌گيرد.
الف): اين حكم شامل چنين شخصى نمى‌شود.ب): اين مقدار براى اثبات احرام كافى نيست؛ بنابراين نمى‌توانيد او را محرم حساب كنيد. ج): انجام طواف نساء در اين مورد موافق احتياط است و عمل نايب در فرض كافى است. د): قربانى لازم نيست. هـ): اگر واجب الحج بوده، بايد براى او حج بجا آورند و آنچه شما بجا آورده‌ايد كافى نيست. و): به فتواى مرجع تقليد نايب عمل مى‌شود.
شخص بيمار براى ذبح قربانى در احرام حج، بايد روز دهم تا سيزدهم وعده قربانى بگذارد، بنا بر احتياط واجب و در احرام عمره تمتّع قبل از خروج حجاج به عرفات اين كار را انجام دهد.
اگر مريض شده، يا دشمن او را از ادامه اعمال ممنوع كرده و قادر بر اتمام اعمال نيست و نايب هم نمى‌تواند بگيرد، حكم محصور و مصدود را دارد.
آرى، هرگاه شرايط حصر حاصل شود، حكم «محصور» بر آن مترتّب مى‌شود.
اگر نمى‌تواند وقوفين را درك كند حكم محصور را پيدا مى‌كند و چنانچه وقوفين را درك كرده، سپس محصور شود، حج او صحيح است و براى بقيّه اعمال، هرچه را بتواند خودش بجا مى‌آورد و هر چه را نتواند نايب مى‌گيرد.
هرگاه بيمار بهبودى يابد و بتواند خود را به حج برساند و لااقل يكى از دو وقوف را درك كند، بايد برود و بقيّه اعمال را نيز بجا آورد.
«محصور» به كسى گفته مى‌شود كه براثر بيمارى يا شكستگى اعضا، يا مجروح شدن و امثال آن نتواند اعمال حج يا عمره را بجا آورد.
شخصی که محرم به احرام عمره تمتع شده، ولى محصور گردد یعنی براثر بيمارى، يا مجروح شدن، يا شكستگى اعضاء و مانند آن، نتواند وارد مکه شود و اعمال عمره تمتع را بجا آورد بنا بر احتياط واجب، چنين كسى بايد پول يك قربانى را به مکه بفرستد و با دوستان خود قرار بگذارد كه در فلان روز و فلان ساعت در مکه براى او قربانى كنند، سپس در همان موعد معيّن تقصير مى‌كند و از احرام بيرون مى‌آيد و همه‌چیز بر او حلال مى‌شود مگر همسر تا زمانى كه حالش خوب شود و عمره مفرده بجا آورد و اگر حالش خوب شد و نتوانست عمره بجا آورد، نايب مى‌فرستد؛ و چنانچه كسى نباشد كه براى او در مکه قربانى كند، در همان‌جا كه هست قربانى مى‌كند و از احرام خارج مى‌گردد و اگر آن‌هم ممكن نشد، در بازگشت به وطن قربانى مى‌كند .و اگر حج او واجب بوده و مستقرشده، بايد سال بعد بجا آورد.
