مشهور آن است كه استعمال خلوق كعبه (چيزى كه كعبه را با آن خوشبو مى‌كنند) حرام نيست؛ ولى چون معلوم نيست خلوق كعبه چيست، احتياط آن است كه از بوى خوشى كه فعلاً به كعبه مى‌مالند نيز اجتناب شود.
هرگاه داشتن مو سبب بيمارى، يا ناراحتى شديد گردد، جايز است آن را زايل كند؛ ولى كفّاره دارد.
هرگاه عمداً سرخود را بتراشد، يا موهاى زير هر دو بغل يا يكى را زايل كند، كفّاره آن يك گوسفند است؛ ولى اگر از روى ضرورت سرخود را بتراشد مخيّر است ميان يك گوسفند، يا سه روز روزه، يا اطعام شش فقير، كه به هرکدام دو مد طعام (تقریباً يك كيلو و نيم) بدهد و احتياط واجب آن است كه در زايل كردن موى زير بغل نيز همين كفّاره را بدهد؛ امّا اگر مقدارى از موى سر، يا صورت، يا زير بغل، يا زير گلو و مانند آن را زايل كند، كافى است يك فقير را اطعام نمايد.
هرگاه مُحرِم هر يك از امور سه‌گانه فوق را انجام دهد كار خلافى كرده، ولى احرام او باطل نمى‌شود و كفّاره آن استغفار است و بهتر اين است كه انسان در حال احرام زبان خود را از هر سخن ناروا و زشت حفظ كند و جز به نيكى سخن نگويد.
هرگاه نزديكى با همسر در حال احرام بعد از وقوف به عرفات و مشعرالحرام و قبل از طواف نساء صورت گيرد، حج او صحيح است؛ هرچند گناه كرده و يك شتر كفّاره دارد.
هرگاه در حال «احرام حج» از روى علم و عمد با همسر خود نزديكى كند، چنانچه قبل از وقوف به عرفات يا مشعرالحرام صورت گيرد، حج او فاسد مى‌شود؛ ولى بايد آن را تمام كرده و سال آينده اعاده نمايد و كفّاره آن يك شتر است و بايد آن زن و مرد (بنا بر احتياط واجب) تا پايان مناسك حج از هم جدا شوند، يا شخص سوّمى با آن‌ها باشد و در سال بعد نيز هنگامی‌که به آن مكان ـ كه عمل مذكور در آن واقع‌شده ـ مى‌رسند، بايد تا پايان حج از هم جدا شوند.
اظهار تنفّر و بيزارى و برائت از دشمنان اسلام، نه‌تنها ضررى براى احرام ندارد، بلكه از وظايف مسلمين در برابر كفّار مى‌باشد.
هرگاه از روى محبت (نه به خاطر خصومت) بگويد: «به خدا قسم اين كار را نكن» يا بگويد: «به خدا سوگند بگذار من براى تو اين كار را انجام دهم» حرام نيست و كفّاره هم ندارد.
اگر موى سر را به غير تراشيدن إزاله كند، احتياط واجب آن است كه كفّاره تراشيدن را بدهد.
گفتن كلمه «لا» و «بَلى» و مرادف آن در ساير زبان‌ها، مثل «نه» و «آرى» در فارسى، جدال نيست؛ بلكه قسم خوردن براى اثبات يا ردّ مطلبى، از روى خصومت و مخالفت جدال است.
عکس‌برداری و فیلم‌برداری در حال احرام اشكالى ندارد.
هرگاه نزديكى با همسر از روى علم و عمد در «عمره مفرده» واقع شود، اگر قبل از اتمام سعى صفا و مروه باشد عمره او باطل است و يك شتر بايد كفّاره بدهد و احتياط واجب آن است كه عمره را تمام كرده و در ماه قمرى بعد به يكى از میقات‌ها رفته مجدداً احرام ببندد و عمره مفرده را اعاده كند و فرقى ميان عمره واجب و مستحب نيست؛ امّا اگر بعد از طواف و سعى (و قبل از تقصير) باشد، عمره او باطل نخواهد شد.
