احتياط آن است كه موالات را در سعى مراعات كند؛ يعنى هفت دور را بدون فاصله زيادى پشت سر هم بجا آورد مگر در مواردی که ذکر شد. (فرارسیدن وقت نماز، حاجت ضروری، خستگی و آگاهی از نخواندن نماز طواف در حال سعی).
هرگاه بعد از اتمام سعى و انجام تقصير، شك كند آيا هفت دور را کامل بجا آورده، يا نه؟ يا ساير شرايط موجود بوده، يا نه؟ اعتنا نمى‌كند.
اگر قبل از تقصير شك كند كه سعی را ناقص بجا آورده يا كامل؟ بايد سعى را از اوّل اعاده كند.
اگر قبل از تقصير مى‌داند هفت دورِ كامل را بجا آورده و شك در دور بيشتر سعی دارد، سعى او صحيح است و اعتنا نمى‌كند.
اگر بعد از اتمام سعى، يا اتمام هر دورى، شك كند كه آن را درست بجا آورده، يا نه؟ اعتنا نمى‌كند و سعی‌اش صحيح است. همچنين اگر در بين رفت‌وآمد، در صحيح بجا آوردن جزء پيش شك كند اعتنا ننمايد.
هرگاه در مروه شك كند هفت دور سعى نموده، يا زيادتر (مثل این‌که شك بين هفت شوط و نُه شوط نمايد) اعتنا نمى‌كند.
سعى او باطل است و بايد از نو شروع كند.
اگر قبل از رسيدن به مروه شك كند كه اين دور هفتم است يا كمتر، سعى او باطل است. همچنين در هر شکی كه كمتر از هفت دور باشد، مثل شک بين يك و سه، يا دو و چهار و مانند آن، سعى باطل است.
آرى سعى او صحيح است؛ مشروط بر این‌که در حال شک و ترديد به اميد روشن شدن واقع مسئله سعى را ادامه دهد.
اگر طواف را (مثلاً روز شنبه) بجا آورد و روز بعد شك كند كه سعى كرده يا نه، احتياط مستحب انجام سعى است، مگر آن‌که پس از تقصير شك نمايد، كه در اين صورت لازم نيست سعى كند.
اگر مى‌تواند با چرخ سعى كند، هرچند با وام گرفتن از ديگران، اين كار مقدّم است و نيابت گرفتن صحيح نيست؛ مگر آن‌که موجب عُسر و حرج گردد كه در اين صورت نايب مى‌گيرد.
در صورت امكان آن‌ها را در باقيمانده، سوار بر چرخ و مانند آن سعى دهند، در غير اين صورت براى تمام سعى نايب بگيرند و به‌طورکلی اعمالى كه داراى اجزاى مختلفى است چنانچه محرم بخشى از آن را انجام داده باشد و از انجام بقيّه آن ناتوان شود، نايب بايد از اوّل شروع كند.
